Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 27 Μαρτίου 2012
Ψάχνοντας το χαμένο χαμόγελο..
Θυμάμαι κάποτε ζούσα... Ήμουν παιδί και χαμογελούσα.. Εποχή ανεμελιάς, με φίλους στις αυλές και στα πάρκα, τρέχαμε, παίζαμε, πέφταμε και ξανασηκωνόμασταν χωρίς να μας νοιάζουν οι γρατσουνιές σε αγκώνες και γόνατα. Έπαιζα ώρες ατελείωτες μόνη όταν δεν είχα τους φίλους μου, ονειρευόμουν, βιαζόμουν να μεγαλώσω και να κάνω όλα αυτα τα όνειρα πραγματικότητα. Θυμάμαι υπήρχε ποιότητα σε αυτά που έβλεπα στην τηλεόραση, στα παιχνίδια που έπαιζα, στην μουσική που άκουγα. Κάποτε ζούσα και ανέπνεα. Κάποτε όλα γυρω μου είχαν χρώμα, είχαν απλότητα και μια σιγουριά... Ένιωθα οτι μπορώ να εμπιστευτώ όποιον ήταν δίπλα μου. Ο κόσμος δεν με κοιτούσε με μισό μάτι. Οι εποχές ήξεραν την θέση τους και έρχονταν στην ώρα τους. Η ντομάτα είχε γεύση και τα βερύκοκα μοσχοβολούσαν μόλις η μάνα μου τα έβγαζε απο την χάρτινη σακούλα τους. Και η καρδιά μου... Άθικτη δίχως μπαλώματα, δίχως μαχαιριές και τρύπες του μέλλοντος... Στο επόμενο τραγουδάκι τα λέει και η Ευσταθία καλύτερα....
Όσο μεγάλωνα και πάλευα για τα όνειρα που έκανα παιδί κάτι άρχισε να άλλαζει... Σαν να χάσαμε τον δρόμο όλοι μαζί...
Πόσοι δεν έχουμε σιγοτραγουδίσει αυτό το τραγούδι... Άλλα ήταν τα ονειρά μου. Άλλη ήταν η ζωή που ήθελα.... Για αλλού ξεκινάς και αλλού σε βγάζει η ζωή τελικά....
Καθημερινά τρέχουμε και δεν ξέρουμε για ποιόν λόγο τρέχουμε! Να προλάβουμε, να πληρώσουμε χρέη, να δούμε ειδήσεις, πόσο πήγε το χρέος? Πόσο της εκατό ανέβηκε η ανεργία? Άλλος καημός αυτός! Δεν θέλω να φύγω πάλι απο τον τόπο μου για να βρω δουλειά ρε γαμώτο! Δεν θέλω να αφήσω πάλι το σπίτι μου, την ζωή μου για να βγάλω ενα κομμάτι ψωμί που θα μου το αρπάξουν ξανά απο τα χέρια... Κάθε μέρα ακούμε τόσοι έφυγαν έξω και άλλοι τόσοι ετοιμάζονται. Και τα μεγάλα κεφάλια? Κάθονται και μαλώνουν για το ποιός θα κάτσει στην καρέκλα! Κάτσε ρε ξεφτύλα στην καρέκλα να δούμε τι θα καταλάβεις.... Μόνο ο τίτλος μετράει? Να το βράσω! Για να πάρουν τίτλους, χρήμα και δόξα και για να βολευτούν 300 οι υπόλοιποι θα τρελαθούμε! ΚΑι τα όνειρα που έκανες παιδί πάνε περίπατο...
Κάποτε το επαγγελμά μου ήταν απο τα λίγα που είχε τόση διαθεσημότητα! Έλεγες "είμαι μάγειρας" και ο άλλος σου πετούσε ένα απαξιωτικό "α, ωραία". Πόσοι ήταν αυτοί που ξέραν πως λειτουργούσε η σεζόν στα νησιά? Πρίν απο χρόνια οι μόνοι γνωστή μαγείρισα (που μεταξύ μας δεν είναι) ήταν η Βέφα και αργότερα δειλά δειλά βγήκε ο Μαμαλάκης. Το να κάνεις εκπομπή μαγειρικής ήταν ρίσκο! Όταν πρωτο βγήκε το "Νηστικό αρκούδι με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο (των Ράδιο Αρβύλα σήμερα) πόσοι το βλέπαν και πόσοι την ξέραν την εκπομπή? σήμερα ακόμα και τα 10χρονα ξέρουν να κάνουν κουλί ανανά, τσιπς απο περουβιανές πατάτες, τούρτες με μάρτζιπαν και άλλα πολλά που ένας επαγγελματίας τα μαθαίνει μετά απο χρόνια πάνω στις φωτιές και στα τηγάνια... Παλιότερα το επαγγελμά μου είχε προοπτική και αυτοι που το ασκούσαν το αγαπούσαν. Όταν αποφάσισα να μπω στην σχολή το προηγούμε έτος απο εμένα είχε 7 μαθητές! Και φέτος η σχολή δέχτηκε 30 παιδιά!!! Το δυστυχές είναι οτι μόνον τα 5 ξέρουν γιατί μπήκαν εκεί μέσα και τι προκειται να κάνουν σαν τελιώσουν τις σπουδές τους! Το άλλο κακό είναι οτι ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ!
Αυτό ισχύει για όλους και για όλα και όχι μόνο για τους καρεκλοκένταυρους που μας κυβερνάνε! Το δίκιο σου που να το βρεις, και την αξία σου ποιός θα στην αναγνωρίσει?Για να μπορέσεις να δεις μιαν άσπρη ημέρα να πρέπει να γίνεις σαν και αυτούς? Όχι ρε! Εγώ θέλω τα χέρια μου καθαρά... Θελώ ξανά χρώμα στο πλάνο μου! Και θέλω τα ονειρά μου να πάρουν εκδίκηση! Θέλω ξανά να αναπνεύσω, να γελάσω, να παίξω με τους φίλους μου...
Τέρμα η τρεχάλα σήμερα! Θα βγώ βόλτα να δω λίγο τον ήλιο! Έχω πολύ καιρό να αφεθώ στο χάδι του. Και αν προσπαθείτε να με ρίξετε εγώ θα ξανασηκώνομαι... Που θα πάει κάποια μέρα θα βρώ και το δίκιο μου και την αξία μου θα την αναγνωρίσει κάποιος!!!!
Και όταν με πιάνει η μελαγχολία και το παράπονο θυμάμαι έναν φίλο που μου σιγοτραγουδούσε.... " Ακόμα στο καλό εγώ πιστεύω, ακόμα την πιστεύω την ζωή... Και αν δεν μπορώ στον ουρανό να ανέβω μπορεί ο ουρανός να κατεβεί!"
Θα ξαναβρω το χαμόγελο μου για διώξω την ασχήμια σας... Θα ξαναβρω το χαμογελό μου γιατι υπάρχει κάποιος που ζεί απο αυτό. Γιατί τελικά όσο σκέφτεσαι όλα τα παραπάνω αρκεί ένα γέλιο, μια στιγμή, μια αγκαλιά απο κάποιον που αγαπάς και καταλήγεις να λές "Εγώ ακόμα πιστέυω! Ονειρεύομαι, αγαπάω, χαμογελάω" και παίρνεις θάρρος για να ξαναπέσεις στην μάχη που λέγεται ζωή. Αξιωματικός στο Β5, Ρουά Ματ!
Καλό μεσημέρι σε όλους...
Όσο μεγάλωνα και πάλευα για τα όνειρα που έκανα παιδί κάτι άρχισε να άλλαζει... Σαν να χάσαμε τον δρόμο όλοι μαζί...
Πόσοι δεν έχουμε σιγοτραγουδίσει αυτό το τραγούδι... Άλλα ήταν τα ονειρά μου. Άλλη ήταν η ζωή που ήθελα.... Για αλλού ξεκινάς και αλλού σε βγάζει η ζωή τελικά....
Καθημερινά τρέχουμε και δεν ξέρουμε για ποιόν λόγο τρέχουμε! Να προλάβουμε, να πληρώσουμε χρέη, να δούμε ειδήσεις, πόσο πήγε το χρέος? Πόσο της εκατό ανέβηκε η ανεργία? Άλλος καημός αυτός! Δεν θέλω να φύγω πάλι απο τον τόπο μου για να βρω δουλειά ρε γαμώτο! Δεν θέλω να αφήσω πάλι το σπίτι μου, την ζωή μου για να βγάλω ενα κομμάτι ψωμί που θα μου το αρπάξουν ξανά απο τα χέρια... Κάθε μέρα ακούμε τόσοι έφυγαν έξω και άλλοι τόσοι ετοιμάζονται. Και τα μεγάλα κεφάλια? Κάθονται και μαλώνουν για το ποιός θα κάτσει στην καρέκλα! Κάτσε ρε ξεφτύλα στην καρέκλα να δούμε τι θα καταλάβεις.... Μόνο ο τίτλος μετράει? Να το βράσω! Για να πάρουν τίτλους, χρήμα και δόξα και για να βολευτούν 300 οι υπόλοιποι θα τρελαθούμε! ΚΑι τα όνειρα που έκανες παιδί πάνε περίπατο...
Κάποτε το επαγγελμά μου ήταν απο τα λίγα που είχε τόση διαθεσημότητα! Έλεγες "είμαι μάγειρας" και ο άλλος σου πετούσε ένα απαξιωτικό "α, ωραία". Πόσοι ήταν αυτοί που ξέραν πως λειτουργούσε η σεζόν στα νησιά? Πρίν απο χρόνια οι μόνοι γνωστή μαγείρισα (που μεταξύ μας δεν είναι) ήταν η Βέφα και αργότερα δειλά δειλά βγήκε ο Μαμαλάκης. Το να κάνεις εκπομπή μαγειρικής ήταν ρίσκο! Όταν πρωτο βγήκε το "Νηστικό αρκούδι με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο (των Ράδιο Αρβύλα σήμερα) πόσοι το βλέπαν και πόσοι την ξέραν την εκπομπή? σήμερα ακόμα και τα 10χρονα ξέρουν να κάνουν κουλί ανανά, τσιπς απο περουβιανές πατάτες, τούρτες με μάρτζιπαν και άλλα πολλά που ένας επαγγελματίας τα μαθαίνει μετά απο χρόνια πάνω στις φωτιές και στα τηγάνια... Παλιότερα το επαγγελμά μου είχε προοπτική και αυτοι που το ασκούσαν το αγαπούσαν. Όταν αποφάσισα να μπω στην σχολή το προηγούμε έτος απο εμένα είχε 7 μαθητές! Και φέτος η σχολή δέχτηκε 30 παιδιά!!! Το δυστυχές είναι οτι μόνον τα 5 ξέρουν γιατί μπήκαν εκεί μέσα και τι προκειται να κάνουν σαν τελιώσουν τις σπουδές τους! Το άλλο κακό είναι οτι ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ!
Αυτό ισχύει για όλους και για όλα και όχι μόνο για τους καρεκλοκένταυρους που μας κυβερνάνε! Το δίκιο σου που να το βρεις, και την αξία σου ποιός θα στην αναγνωρίσει?Για να μπορέσεις να δεις μιαν άσπρη ημέρα να πρέπει να γίνεις σαν και αυτούς? Όχι ρε! Εγώ θέλω τα χέρια μου καθαρά... Θελώ ξανά χρώμα στο πλάνο μου! Και θέλω τα ονειρά μου να πάρουν εκδίκηση! Θέλω ξανά να αναπνεύσω, να γελάσω, να παίξω με τους φίλους μου...
Τέρμα η τρεχάλα σήμερα! Θα βγώ βόλτα να δω λίγο τον ήλιο! Έχω πολύ καιρό να αφεθώ στο χάδι του. Και αν προσπαθείτε να με ρίξετε εγώ θα ξανασηκώνομαι... Που θα πάει κάποια μέρα θα βρώ και το δίκιο μου και την αξία μου θα την αναγνωρίσει κάποιος!!!!
Και όταν με πιάνει η μελαγχολία και το παράπονο θυμάμαι έναν φίλο που μου σιγοτραγουδούσε.... " Ακόμα στο καλό εγώ πιστεύω, ακόμα την πιστεύω την ζωή... Και αν δεν μπορώ στον ουρανό να ανέβω μπορεί ο ουρανός να κατεβεί!"
Θα ξαναβρω το χαμόγελο μου για διώξω την ασχήμια σας... Θα ξαναβρω το χαμογελό μου γιατι υπάρχει κάποιος που ζεί απο αυτό. Γιατί τελικά όσο σκέφτεσαι όλα τα παραπάνω αρκεί ένα γέλιο, μια στιγμή, μια αγκαλιά απο κάποιον που αγαπάς και καταλήγεις να λές "Εγώ ακόμα πιστέυω! Ονειρεύομαι, αγαπάω, χαμογελάω" και παίρνεις θάρρος για να ξαναπέσεις στην μάχη που λέγεται ζωή. Αξιωματικός στο Β5, Ρουά Ματ!
Καλό μεσημέρι σε όλους...
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012
ΤΑ ΛΕΜΕ...
Ένα τραγούδι, δύο χώρες, μια παρεξηγημένη λέξη μα... τόσα συναισθήματα που κάποια στιγμή όλοι λίγο πολύ νιώσαμε ή και προκαλέσαμε....
Bastardo
C'è una ragione di più
l'hai detto... ma che bravo
ma questa parte di te
davvero la ignoravo.
Non me l'aspettavo davvero
è come bere il potente veleno
è amaro
non recuperare ti prego.
Tanto più parli e ancora meno ti credo,, Peccato!
Lascia al silenzio la tua verità
aspetta...
voglio dirti quello che sento.
Fatti morire nello stesso momento!
Bastardo!!!
Voglio affrontarti nello stesso momento!
Voglio bruciarti nello stesso momento!
Per poi vederti cenere, bastardo!
Farti soffiare su di te, il vento!!!
Io spezzata in due dal dolore!!!
Mentre ti amavo tu facevi l'amore, per gioco!!!
Lasciami sognare la vita
l'hai detto tu quando è finita
è finita
io vado.
Chissà se un giorno poi mi passerà,
la rabbia che porto nel cuore.
Voglio dirti quello che sento!
Fatti morire nello stesso momento!
Bastardo!!!
Vederi gli Occhi tuoi in un mare profondo!
Farti affogare nei Singhiozzi del pianto!
E spingerti sempre più giù!
Bastardo!!!
Ma purtoppo tocca a me.
Soffrire, gridare, morire...
Tu, hai preso senza dare mai noi
la cosa che non vuoi.
Maledetto sporco amore!!!
Voglio dirti quello che sento.
Fatti morire nello stesso momento!
Bastardo!
E vederti cenere!
Purtroppo tocca a me
soffrire, gridare, ti amo,
bastardo!
Μπάσταρδε!
Υπαρχει ενας λόγος παραπάνω
το είπες... μα τι καλός
μα αυτή την πλευρά σου
πραγματικά την αγνοούσα
δεν το περιμενα πραγματικα
ειναι σαν να πίνω ισχυρό δηλητήριο
είναι πικρό
μην προσπαθεις να το σωσεις, σε παρακαλώ
'Οσο πιο πολύ μιλάς , τόσο λιγότερο σε πιστεύω, κρίμα
Ασε στην σιωπή την αλήθεια της
Περίμενε.....
Θέλω να σου πώ αυτο που νοιωθω....
να σε κάνω να πεθανεις την ιδια την στιγμή!
Μπάσταρδε!
Θελω να σε αντιμετωπίσω χωρίς κλάμα!
Θέλω να σε καψω με την φωτια που έχω μέσα μου!
για να σε δω μετα σταχτη Μπάσταρδε!
Να κανω να φυσηξει πάνω σου, ο ανεμος!
εγω σπασμενη στα δυο απο τον πόνο
καθως σ' αγαπησα εκανες ερωτα, για πλάκα!
Ασε με να ονειρευτω την ζωή
το Ειπες εσυ οτι οταν κάτι τελειώνει ... τελειώνει...
φευγω...
ποιός ξέρει εαν μια μέρα μετά μου περασει
ο θυμος που εχω στην καρδιά...
Θέλω να σου πώ τι αισθάνομαι....
Θέλω να πέθανεις αυτή την στιγμή!
Μπάσταρδε!
να δώ τα μάτια σου μεσα σε μια βαθειά θάλασσα!
να σε κανω πνιγείς μεσα στα αναφυλλητα του κλάμματος!
και να σπρωχνω παντα πιο κατω!
Μπάσταρδε!
Αλλά δυστυχώς ειναι η σειρα μου...
να υποφερω, να φωναζω, να πεθανω .....
εσύ...
πήρες, χωρίς να δώσεις ποτε
εμείς...
αυτό που δεν θές!
Καταραμένη βρώμικη αγαπη!
Θέλω να σου πώ τι αισθάνομαι....
Θέλω να πέθανεις αυτή την στιγμή!
Μπάσταρδε!
Και να σε βλέπω να γίνεσαι σταχτη Μπάσταρδε!
Αλλά δυστυχώς ειναι η σειρα μου...
να υποφερω, να φωναζω, σε αγαπώ ..... Μπάσταρδε!
Πάμε τώρα να δούμε και την ελληνική εκδοχή....
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
Happy Valentine? Ή άστο για του χρόνου?
"Πες μου πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς? Ειλικρινά όμως..." μια ερώτηση που μου κάνανε πριν από λίγο καιρό. Δεν απάντησα... Σε δευτερόλεπτα πέρασαν όλα από το μυαλό μου. Όλοι... Ένας προς ένας.. Πρόσωπα χαμογελαστά, χέρια απαλά μπλεγμένα στα δικά μου, μάτια να "φωνάζουν" σιωπηλά. Όλα περάσαν μπροστά από τα δικά μου μάτια... Και για λίγο η αφή μου γέμισε... Καθώς άγγιζα τα δικά του μαλλιά το χέρι μου ταξίδεψε σε εκατοντάδες στιγμές...
"Πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς?" σαν μαχαίρι ήρθε η ερώτηση. Και εκείνος κουλουριάστηκε ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου σαν ερωτευμένος γάτος....
Πολλές φορές όταν μου κάνανε παρόμοιες ερωτήσεις απαντούσα αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ. Απαντούσα με την καρδιά, με την στιγμή εκείνη που με έλουζε, με έπνιγε από το πολύ μου "θέλω!" και με παρέσυρε σαν ορμητικό ποτάμι. Γιατί έτσι ερωτεύομαι... Με όλες τις αισθήσεις. Αν δεν είναι έτσι δεν υπάρχει νόημα... Υπήρξαν και φορές που όταν ρωτήθηκα μετά από κάποιους δύσκολους χωρισμούς, καθυστέρησα να απαντήσω και τότε απλά καταλάβαινα ότι όλα πριν έρθει ο χωρισμός ηταν ουτοπικά...
Σαν κοριτσάκι πίστευα ότι το να είσαι ερωτευμένος είναι κινητήριος δύναμη... Και όλα ήταν όμορφα οταν κάποιος υπήρχε στην καρδιά μου... Διάβαζα ιστορίες αγάπης απο όλο τον κόσμο, απο όλες τις εποχές... Μυθυστορήματα, τραγούδια και ταινίες... Αγόρι γνωρίζει κορίτσι (στην πιο συνηθισμένη μορφή έρωτα, αλλα μετλα θα μπλεχτούμε πολύ αν το αναλύσουμε... ) στην αρχή το αγόρι κάνει οτι μπορεί για να κατακτήσει το κορίτσι ή εκείνο λιώνει μέρα νυχτα μέχρι ο καλός της να καταλάβει τα αγνά της αισθήματα και να γίνουν ένα. Κάπου εκεί έρχεται και το happy end και το "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"( και αυτό παίζεται πλέον στις μέρες μας... ). Όνειρευόμουν, σκεφτόμουν, έγραφα γι'αυτο τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Περίμενα... Και πέρασαν απο την ζωή μου (μέχρι σήμερα) αρκετοί άνθρωποι που με συγκίνησαν.
Και ήρθαν, και μείναν, και φύγαν.... Αφήσαν ενα λιθαράκι, με κάναν λίγο πιο σοφή και εγώ απλά συνέχιζω... άλλοι με πονέσαν, άλλοι με πληγώσαν, άλλοι απλά κάναν τον κύκλο τους και φύγαν, άλλους τους πλήγωσα εγώ, άλλοι ακόμα υπάρχουν με άλλη ονομασία στην ζωή μου.... Υπήρξαν όμως στην ζωή μου και αυτό δεν αλλάζει..
Πάντα αναζητάμε το άλλο μας μισό. Το κομμάτι που πήρε ο Θεός για να μας δημιουργήσει. Να ενωθεί να γίνει ένα σώμα ξανά... Δοκιμές και δοκιμασίες πολλές. Μέχρι να ταιριάξει απόλυτα. Να μην υπάρχει ρωγμή, ίχνος!
Μικρή περίμενα αυτή την μέρα σαν κάτι το ιδιαίτερο. Όσο περνάν τα χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση... Μπορείς να είσαι το ίδιο ερωτευμένος και να το δείχνεις στον ανθρωπό σου όλο το χρόνο? Όλες τις ημέρες να μπορούσα να το κάνω αυτό....
Έτσι ερωτεύομαι και έτσι το δείχνω... 365 μέρες τον χρόνο....
Και είναι στιγμές που μπορεί ο έρωτας σου να είναι απλά ένα τραγούδι, μια ταινία, μια βόλτα, μια στιγμή... Και γεμίζεις αγάπη.... Και αυτές τις στιγμές τις αγαπάω ακόμα πιο πολύ.
Όμορφες στιγμές....
Εσείς πόσο καιρό έχετε να ερωτευτείτε? ....
"Πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς?" σαν μαχαίρι ήρθε η ερώτηση. Και εκείνος κουλουριάστηκε ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου σαν ερωτευμένος γάτος....
Πολλές φορές όταν μου κάνανε παρόμοιες ερωτήσεις απαντούσα αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ. Απαντούσα με την καρδιά, με την στιγμή εκείνη που με έλουζε, με έπνιγε από το πολύ μου "θέλω!" και με παρέσυρε σαν ορμητικό ποτάμι. Γιατί έτσι ερωτεύομαι... Με όλες τις αισθήσεις. Αν δεν είναι έτσι δεν υπάρχει νόημα... Υπήρξαν και φορές που όταν ρωτήθηκα μετά από κάποιους δύσκολους χωρισμούς, καθυστέρησα να απαντήσω και τότε απλά καταλάβαινα ότι όλα πριν έρθει ο χωρισμός ηταν ουτοπικά...
Σαν κοριτσάκι πίστευα ότι το να είσαι ερωτευμένος είναι κινητήριος δύναμη... Και όλα ήταν όμορφα οταν κάποιος υπήρχε στην καρδιά μου... Διάβαζα ιστορίες αγάπης απο όλο τον κόσμο, απο όλες τις εποχές... Μυθυστορήματα, τραγούδια και ταινίες... Αγόρι γνωρίζει κορίτσι (στην πιο συνηθισμένη μορφή έρωτα, αλλα μετλα θα μπλεχτούμε πολύ αν το αναλύσουμε... ) στην αρχή το αγόρι κάνει οτι μπορεί για να κατακτήσει το κορίτσι ή εκείνο λιώνει μέρα νυχτα μέχρι ο καλός της να καταλάβει τα αγνά της αισθήματα και να γίνουν ένα. Κάπου εκεί έρχεται και το happy end και το "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"( και αυτό παίζεται πλέον στις μέρες μας... ). Όνειρευόμουν, σκεφτόμουν, έγραφα γι'αυτο τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Περίμενα... Και πέρασαν απο την ζωή μου (μέχρι σήμερα) αρκετοί άνθρωποι που με συγκίνησαν.
Και ήρθαν, και μείναν, και φύγαν.... Αφήσαν ενα λιθαράκι, με κάναν λίγο πιο σοφή και εγώ απλά συνέχιζω... άλλοι με πονέσαν, άλλοι με πληγώσαν, άλλοι απλά κάναν τον κύκλο τους και φύγαν, άλλους τους πλήγωσα εγώ, άλλοι ακόμα υπάρχουν με άλλη ονομασία στην ζωή μου.... Υπήρξαν όμως στην ζωή μου και αυτό δεν αλλάζει..
Πάντα αναζητάμε το άλλο μας μισό. Το κομμάτι που πήρε ο Θεός για να μας δημιουργήσει. Να ενωθεί να γίνει ένα σώμα ξανά... Δοκιμές και δοκιμασίες πολλές. Μέχρι να ταιριάξει απόλυτα. Να μην υπάρχει ρωγμή, ίχνος!
Μικρή περίμενα αυτή την μέρα σαν κάτι το ιδιαίτερο. Όσο περνάν τα χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση... Μπορείς να είσαι το ίδιο ερωτευμένος και να το δείχνεις στον ανθρωπό σου όλο το χρόνο? Όλες τις ημέρες να μπορούσα να το κάνω αυτό....
Έτσι ερωτεύομαι και έτσι το δείχνω... 365 μέρες τον χρόνο....
Και είναι στιγμές που μπορεί ο έρωτας σου να είναι απλά ένα τραγούδι, μια ταινία, μια βόλτα, μια στιγμή... Και γεμίζεις αγάπη.... Και αυτές τις στιγμές τις αγαπάω ακόμα πιο πολύ.
Όμορφες στιγμές....
Εσείς πόσο καιρό έχετε να ερωτευτείτε? ....
Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012
I'M BAAAAAACK!!!!!!!
Γεια σας! Καλως σας βρίσκω ξανά!!!!
Εδώ και λίγο καιρό ο υπολογιστής μου "έχει μουλαρώσει" ας πούμε οπότε η sunny εξαφανιζόλ!
Ένα φτιάχνει και ένα χαλάει έτσι δεν λένε? Εχθές επειδή γενικά τον "έχει πιάσει το γλυκί του" όπως λέει και στην κλασσική ελληνική κωμωδία προσπαθήσαμε να το φτάξουμε με εναν φίλο. Η αρχή έγινε, σκάλησε απο εδώ καθάρισε απο εκεί και σήμερα το πρωί σκέφτομαι βρε λες να ξεμπλόκαρε και το κηπάκι μου? Και ναι!!! Και να που τα ξαναλέμε! Μου έχετε λείψει τοοοοσο πολυ όλοι σας!
Τώρα όμως πρέπει να φύγω καθώς ξεκινάει η εξεταστική μου, μπόλικο διάβασμα με περιμένει!
Σας φιλώ όλους
Να περνάτε όμορφα!
Εδώ και λίγο καιρό ο υπολογιστής μου "έχει μουλαρώσει" ας πούμε οπότε η sunny εξαφανιζόλ!
Ένα φτιάχνει και ένα χαλάει έτσι δεν λένε? Εχθές επειδή γενικά τον "έχει πιάσει το γλυκί του" όπως λέει και στην κλασσική ελληνική κωμωδία προσπαθήσαμε να το φτάξουμε με εναν φίλο. Η αρχή έγινε, σκάλησε απο εδώ καθάρισε απο εκεί και σήμερα το πρωί σκέφτομαι βρε λες να ξεμπλόκαρε και το κηπάκι μου? Και ναι!!! Και να που τα ξαναλέμε! Μου έχετε λείψει τοοοοσο πολυ όλοι σας!
Τώρα όμως πρέπει να φύγω καθώς ξεκινάει η εξεταστική μου, μπόλικο διάβασμα με περιμένει!
Σας φιλώ όλους
Να περνάτε όμορφα!
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Florence + The Machine - Rabbit Heart (Raise It Up)
The looking glass, so shiny and new
How quickly the glamour fades
I start spinning, slipping out of time
Was that the wrong pill to take? (Raise it up)
You made a deal, and now it seems you have to offer up
But will it ever be enough? (Raise it up, raise it up)
It's not enough (Raise it up, raise it up)
Here I am, a rabbit hearted girl
Frozen in the headlights
It seems I've made the final sacrifice
We raise it up, this offering
We raise it up
This is a gift, it comes with a price
Who is the lamb and who is the knife?
Midas is king and he holds me so tight
And turns me to gold in the sunlight
I look around, but I can't find you (raise it up)
If only I could see your face (raise it up)
Instead of rushing towards the skyline (raise it up)
I wish that I could just be brave
I must become a lion hearted girl
Ready for a fight
Before I make the final sacrifice
We raise it up, this offering
We raise it up
This is a gift, it comes with a price
Who is the lamb and who is the knife?
Midas is king and he holds me so tight
And turns me to gold in the sunlight
Raise it up, raise it up
Raise it up, raise it up
And in the spring I shed my skin
And it blows away with the changing wind
The waters turn from blue to red
As towards the sky I offer it
This is a gift, it comes with a price
Who is the lamb and who is the knife?
Midas is king and he holds me so tight
And turns me to gold in the sunlight
This is a gift, it comes with a price
Who is the lamb and who is the knife?
Midas is king and he holds me so tight
And turns me to gold in the sunlight
This is a gift, it comes with a price
Who is the lamb and who is the knife?
Midas is king and he holds me so tight
And turns me to gold in the sunlight
This is a gift
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)