Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ...


Γι' αυτό ρούφηξε όσο πολιτισμό μπορείς. Κολύμπα μέσα σε πίνακες, μουσική, παλιά και νέα φίλμ, βιβλία, αρχιτεκτονική, ποιήματα, τοπία φύσης και πόλης. Άρπαξε απρόβλεπτες εικόνες και τυχαίες συζητήσεις. Και κράτα μόνο ότι αγαπάς βαθιά. Γιατί αυτό που λέγεται προσωπική φωνή ενσωματώνει ταυτόχρονα ατομική προοπτική και συλλογική εμπειρία, φέρνοντας μέσα στον πυρήνα την ετερότητα.
Το παιχνίδι αυτό απαιτεί ανασκαφές και γνώσεις, ή ανασκαφή και γνώση, και πάντως προσωπική εμπλοκή και πράξη σφικτά δεμένη με την θεωρία. Πρόκειτε για μια έμπρακτη θεωρία, που εκ των υστέρων μετατρέπεται σε εκ των προτέρων. Με δουλειά πάνω στις μορφές, τη γλώσσα, την εικόνα, την δραματουργία, τα φοβερά μυστήρια του timing. Να χειριστείς τους περιορισμούς ως εφαλτήριο, μετατρέποντας τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα. Με πάθος, αφοσίωση και εσωτερική πειθαρχεία. Να πειραματίζεσαι, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να υποταχθείς στο αυτονόητο. Στόχος να συλλάβεις το ασύλληπτο, το αδιανόητο που διαισθάνεσαι, να μετατρέψεις το γνωστό σε πρωτοείδοτο, πλησιάζοντας ταυτόχρονα τις ελευθερίες και τις δεσμεύσεις του προσωπικού σου βλέμματος. Γιατί γενέθλια γή δεν είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε. Γενέθλια γη είναι το πεδίο ανακάλυψης και αποδοχή του προσωπικού μας βλέμματος.
Γιατί πάντοτε, και ακόμα περισσότερο σε μια εποχή με έντονα πολιτικά ζητούμενα, το αυθεντικό συνιστά πολιτική πράξη.
"Αντουανέττα Αγγελίδη, 50 χρόνια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νικης"

2 σχόλια:

  1. Αυτό το κείμενο που ανάρτησες έβγαλε χέρια και με σφάλιάρισε λέγοντας "ξύπνα ζώον η ζωή είναι μπροστά σου"καθώς και πολλά άλλα που ντρέπομαι να πω καθώς είναι και αθυρόστομο και ας μη του φαίνεται.
    Πολλά φιλιά και ζεστές αγκαλιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βρισκόμουν σε μία απο τις σκοτεινές αίθουσες του Φεστιβάλ όταν διάβασα μόνο ένα μικρό απόσπασμά από αυτό το κείμενο.. Στην αρχή ήταν όμορφο. Όταν λοιπόν έψαξα και το διάβασα ολόκληρο(γιατι ανάρτησα μόνο το τέταρτο μέρος απ'όλο το κείμενο) πραγματικά ένιωσα και εγώ κάπως έτσι! Ενα σφυρί ήρθε κατακούτελα και με ταρακούνησε για τα καλά! Έτσι χρειάζεται να ζουμε το κάθε μας λεπτό, να ρουφάμε την ζωή απ το μεδούλι που λένε!
    Φιλιά και να είσαι καλά! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή