Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Στο μακρινό σου το αστέρι να μου κρατάς σφιχτά το χέρι....



"Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θα αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβομαι κάτω από τη γη. το δικό σου, σαν μουσική, θα με τραβάει έξω από τη φωλιά μου. Κι έπειτα κοίτα. Βλέπεις εκεί πέρα, τα χωράφια με το στάρι; Τα χωράφια με το στάρι δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο λοιπόν όταν θα με έχεις εξημερώσει. Το στάρι, που είναι χρυσαφένιο, θα μου θυμίζει εσένα. Και θα μ' αρέσει ν' ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα... Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού"

"Να το μυστικό μου, είπε η αλεπού. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου που το κάνει τόσο σημαντικό..."

Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να 'ρθω
να μην σ' έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να 'ρθω
στο μικρό σου τ' αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κόσμο να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου


Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Χμ... Σκέφτηκα....


Ήταν η ώρα για να ετοιμαστώ… Ήμουν λίγο ράθυμη μα συνέχισα να ετοιμάζομαι κανονικά. .Για να βοηθήσω την κατάσταση έβαλα λίγο μουσική… Χμ… Εκείνη την ώρα τίποτα δεν μου έκανε…. Ούτε καν εκείνος ο μελαγχολικός σκοπός που σιγοψιθύριζα μέρες τώρα. Με την τελευταία πινελιά κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Όχι τόσο για να δω αν είμαι έτοιμη, αν είχα βαφτεί σωστά όσο για να «βουτήξω» φευγαλέα και πάλι μέσα μου…. Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που εγώ ήμουν στο σαλόνι και η ψυχή μου είχε πάρει ήδη «τους δρόμους»….. Με κοίταξα μέσα στα μάτια… «Περιμένεις απάντηση τώρα?» σκέφτηκα χαμηλόφωνα και χαμογέλασα αμυδρά. Έδιωξα την κάθε σκέψη μπροστά από τα μάτια μου κάλυψα το σώμα μου με το μαύρο παλτό και πήρα την γνωστή διαδρομή για το κέντρο της πόλης. Αγαπημένα μουσικά κομμάτια συντρόφευαν το βήμα μου το οποίο άλλαζε συχνότητα κατά διαστήματα. Έξω είχε έναν υπέροχο ήλιο που ήθελες δεν ήθελες σου ζέσταινε την καρδιά. Και έναν αέρα που άρμοζε στην ημέρα, Καθαρά Δευτέρα! Περπατούσα στην σχεδόν άδεια πόλη, σκόρπια πηγαδάκια που ετοιμάζονταν να φύγουν τελευταία στιγμή ή αποφάσισαν όπως και εγώ να γιορτάσουν κάπου εντός πόλης με παρέα. Μια απροσδιόριστη θλίψη δεν με άφηνε να ευχαριστηθώ την διαδρομή. «Χμ...» σκέφτηκα. Όταν κάποια στιγμή άφησα την παρέα μου για να επιστρέψω, μιας και το περπάτημα έχει γίνει λατρεμένη συνήθεια τους τελευταίους μήνες πήρα τον δρόμο για την Λεωφόρο Νίκης. Έστριψα το κεφάλι μου απότομα από την αρχή της πλατείας Αριστοτέλους η οποία φάνταζε μπροστά μου σαν κάρτ- ποστάλ! Ήταν τόσο όμορφα που ευχόμουν να μπορούσα να φωτογραφίσω το τοπίο με τα μάτια μου και να το μεταφέρω να το μοιραστώ με όλους…. Ένιωθα σαν την Αμελί που παρατηρεί τον κόσμο και τον περιγράφει τόσο τρυφερά σε έναν τυφλό άνδρα.. Ζευγάρια που κρατιούνται χέρι με χέρι για να ζεσταθούν από τον κρύο αέρα, μαμάδες και μπαμπάδες με καρότσια και παιδάκια που τρέχουν και γελάνε με τέτοια ευτυχία που πολλές φορές δεν την αντέχουν, αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια που περπατούν ανέμελα με ένα μποέμ ύφος στους δρόμους της πόλης, η θάλασσα μπροστά μου να λαμπιρίζει καλύτερα από οποιοδήποτε διαμάντι του κόσμου, μυρωδιές από διάφορα μπαλκόνια που ψήνουν σαρακοστιανά θαλασσινά για να γιορτάσουν την μέρα, γέλια και μουσικές να ακούγονται από τριγύρω παρέες, δέντρα να χορεύουν με τον ρυθμό του ανέμου, αυτοκίνητα βιαστικά, τρέχουν να προλάβουν άραγε τι? «Χμ…ξανασκέφτηκα κοιτώντας ψηλά, με πόση έμπνευση άραγε τα ζωγράφισες όλα αυτά Κύριε?» Άφησα το χάδι του κρύου αέρα να με παρασύρει και το βήμα μου έγινε πιο ταχύ αυτή τη φορά….. Όμορφα ε?

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Ο Μικρός Πρίγκηπας σε 3Dδιάσταση!



«Ο Μικρός Πρίγκιπας» ζωντανεύει στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο


Από τις 3 Φεβρουαρίου 2010

Σε ένα προσωπικό ταξίδι στη χαμένη παιδική αθωότητα, αυτή που λέγεται ότι όλοι οι "μεγάλοι" έχουμε καλά κρυμμένη μέσα μας, μας προσκαλεί ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ του Αντουάν ντε Σαίντ Εξυπερύ. Αυτή τη φορά το συμβολικό του ταξίδι ξετυλίγεται στο Θόλο του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, μέσα από τη νέα ψηφιακή παράσταση με τον ομώνυμο τίτλο.

Μισό και περισσότερο αιώνα μετά τη δημιουργία του παραμυθιού που έμελλε να συντροφεύσει τις προσωπικές αναζητήσεις τουλάχιστον 80 εκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη Γη – όσα δηλαδή και τα αντίτυπα που έχουν πουληθεί μέχρι σήμερα -, οι εικόνες και το κείμενο που χάρισε στην ανθρωπότητα ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, ζωντανεύουν σε μια ψηφιακή παράσταση που σέβεται και ακολουθεί πιστά το έργο του μεγάλου συγγραφέα.

Η ψηφιακή παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας», παραγωγή της Μεγάλης Ιαπωνικής Εταιρίας GOTO, ολοκληρώθηκε το 2008. Στην Ελλάδα η παράσταση, που θα ξεκινήσει να προβάλλεται στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου από τις 3 Φεβρουαρίου 2010, ευτύχησε να έχει την υποστήριξη από μια ομάδα μεγάλων ηθοποιών, οι οποίοι αγκαλιάζουν το έργο με ιδιαίτερη αγάπη, χαρίζοντας τις φωνές τους και δημιουργώντας μία υπέροχη παράσταση.

Η Ξένια Καλογεροπούλου στο ρόλο της αλεπούς, ο Σπύρος Παπαδόπουλος στον ρόλο του πιλότου, η Ζέτα Μακρυπούλια ως τριαντάφυλλο, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ως φίδι, η Ντορίτα Θεοχαρίδου στο ρόλο του Μικρού Πρίγκιπα, και ο Βασίλης Καϊλας δημιουργούν ένα αποτέλεσμα, το οποίο με τη ραδιοσκηνοθεσία του Αργύρη Παυλίδη, καθηλώνει τον θεατή με ευαισθησία και τρυφερότητα. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι το βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Ο Μικρός Πρίγκιπας», το οποίο, ενταγμένο στην ψηφιακή παράσταση, προβάλλεται επίσης στο θόλο, είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Μάριου Φραγκούλη, ο οποίος έγραψε την μουσική και τραγουδά, του Παρασκευά Καρασούλου, που έγραψε τους στίχους, ενώ η σκηνοθεσία είναι του Παναγιώτη Σιμόπουλου.

Στο σύνολό της η νέα ψηφιακή παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας» είναι μια ευκαιρία να ταξιδέψουμε μαζί με τον πρωταγωνιστή, στον παραμυθένιο κόσμο που έπλασε ο Εξυπερύ για τις ανάγκες του βιβλίου του. Πρόκειται ακόμη, για μια ιδιαίτερα ευχάριστη συγκυρία, καθώς το παραμυθένιο διαπλανητικό ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα από το σπίτι του – τον αστεροειδή Β 612 - ως τον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος – αυτόν που οι άνθρωποι ονόμασαν Γη-, ζωντανεύει στον τεράστιο θόλο του Πλανηταρίου, στον ίδιο θόλο που αναπαριστά καθημερινά την πραγματική εικόνα και θέση εκατομμυρίων άστρων, βοηθώντας το κοινό να γνωρίσει με τρόπο απλό, ευχάριστο και επιστημονικό το Σύμπαν που μας περιβάλλει.

Μιλώντας για το μικρό Πρίγκιπα δεν μπορεί κανείς παρά να σταθεί στα λόγια με τα οποία ο Στρατής Τσίρκας ήδη από το 1968 προλόγιζε την ελληνική έκδοση του βιβλίου, που ο ίδιος είχε μεταφράσει: «Το δίδαγμα του βιβλίου είναι οπωσδήποτε θετικό: είναι το αίσθημα ευθύνης απέναντι σε εκείνους που αγαπούμε ή μας αγαπούν».

Μέσα σε έναν κόσμο σε κρίση, γεμάτο πλεονεξία και ματαιοδοξία, μέσα σε έναν κόσμο που τείνει να χάνει την ανθρωπιά του, ο μικρός Πρίγκιπας έρχεται γεμάτος παιδική αθωότητα και ανεμελιά να προτάξει τις δικές του αξίες: όπως η φιλία, η αγάπη, αξίες που δεν είναι απλές λέξεις. Ο Μικρός Πρίγκιπας αγωνίζεται για να υποστηρίξει αυτά που πιστεύει και να σταθεί δίπλα σε αυτούς που αγαπά. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η ουσία!

Το παραμύθι του Μικρού Πρίγκιπα, όπως θα το δούμε να ζωντανεύει στο θόλο του Πλανηταρίου, είναι γεμάτο μικρούς πλανήτες και μπαομπάμπ, τριαντάφυλλα και μαζί φίδια, αλεπούδες και τον πιλότο με το χαλασμένο αεροπλάνο του κάπου στην Έρημο της Σαχάρας. Οι εικόνες είναι όλες τρυφερές και παραμυθένιες, με βάση τα σχέδια του ίδιου του συγγραφέα, συναρπάζοντας έτσι τα μικρά παιδιά. Κι όμως το ενδιαφέρον των παιδιών είναι η καλύτερη αφορμή για τους λίγο μεγαλύτερους, προκειμένου να έρθουν και πάλι σε επαφή με το Μικρό Πρίγκιπα και όλα όσα εκείνος θέλει να τους ψιθυρίσει.

Ο Αντουαν ντε Σαίντ Εξυπερύ κατάφερε να πλάσει ένα παραμύθι που αγαπούν τα παιδιά, αλλά έχουν ανάγκη να ξαναδιαβάσουν οι μεγάλοι. Κι ενώ όσο περνούν τα χρόνια υπάρχουν πράγματα που ξεθωριάζουν, «Ο Μικρός Πρίγκιπας» φαίνεται να είναι σήμερα πιο επίκαιρος και να λάμπει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Και ίσως κοιτώντας από ψηλά ο συγγραφέας θα κλείνει το μάτι πονηρά βλέποντας το βιβλίο του να διαβάζεται σε περισσότερες από 180 διαφορετικές γλώσσες, να προσαρμόζεται σε μουσική ταινία, κινούμενα σχέδια, όπερα και τέλος στην ψηφιακή παράσταση του Πλανηταρίου, που παρουσιάζεται εκτός Ιαπωνίας για πρώτη φορά σε μια παγκόσμια πρεμιέρα!

Ο Αντουάν ντε Σαίντ Εξυπερύ έγραψε το Μικρό Πρίγκιπα σε μια χρονική περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την ανθρωπότητα. Ήταν το 1940 μέσα στη μαυρίλα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και ενώ ο ίδιος ζούσε εξόριστος στις ΗΠΑ μακριά από την κατεχομένη χώρα του τη Γαλλία. Ο ίδιος βαθιά συγκλονισμένος για τις άσχημες στιγμές που περνούσε η πατρίδα του, αλλά και θλιμμένος από τις συνθήκες σήψης και παρακμής που οδήγησαν τη Γαλλία στην πτώση της, και ταυτόχρονα γεμάτος αγάπη για τη χώρα που τον γέννησε, εμπνέεται από την πραγματικότητα εκείνη και δημιουργεί το Μικρό Πρίγκιπα, ένα έργο που έμελλε να περάσει στην ιστορία.

Ο Αντουαν ντε Σαιντ Εξυπερύ έζησε μόλις 5 χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του, πρόλαβε όμως να το δει να ανθίζει και να αγκαλιάζεται από το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Ο ίδιος όντας πιλότος, καταφέρνει το 1943 να του εμπιστευτεί η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, ένα από τα πολεμικά της αεροπλάνα για να πολεμήσει και πάλι.

Ο Αντουάν ντε Σαίντ Εξυπερύ, ο γόνος της αριστοκρατικής γαλλικής οικογένειας, ο πιλότος της Γαλλικής αεροπορίας και συγγραφέας χάνεται τελικά, μαζί με το αεροπλάνο του, καταδιώκοντας γερμανικά αεροπλάνα κάπου πάνω από την Κορσική, ακολουθώντας τη μοίρα που ο ίδιος συνέγραψε για τον Μικρό του Πρίγκιπα: Πολεμώντας δηλαδή για τις αξίες και τα πιστεύω του. Ήταν μόλις 44 ετών.

Στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους (από 5 έως 105 ετών) που επισκέπτονται, όλο το χρόνο τον πλανηταρίο, είναι αφιερωμένη αυτή την τρυφερή παραμυθένια παράσταση με την ελπίδα ότι θα τους θυμίσει αυτό που ποτέ δεν πρέπει να πάψουν να διεκδικούν: ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!


Από την ιστοσελίδα www.Culture ana-mpa.gr

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Βροχούλα...



Κοιτάζω τη βροχή και κλαίω
και τάζω στο Θεό για να 'ρθεις
μεγάλα λόγια εγώ δε λέω
αλλά φοβάμαι μη μου πάθεις.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.
Κοιτάζω τη βροχή και νιώθω
πως στη ψυχή μου μέσα τρέχει
εγώ δεν έχω άλλο πόθο
απ'το να 'ρθεις τώρα που βρέχει.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Μην το πεις πουθενά



Μην το πεις πουθενά
Πια τα βράδια δεν κοιμάμαι
Η καρδιά μου χτυπά
Και φοβάμαι , ναι φοβάμαι
Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι αυτό
Μην το πεις πουθενά
Όλα θέλω να τ αφήσω
Σπίτι φίλους δουλειά
Δίχως να κοιτάξω πίσω
Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι αυτό
Μην το πεις πουθενά
Όταν γελώ δυνατά να ξέρεις μέσα μου κλαίω
Μην το πεις πουθενά
Πόσο να κρύβομαι πια; Δεν αντέχω σου λέω!
Μην το πεις πουθενά
Θέλω να φύγω μακριά . Πίστεψε με το θέλω.