Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Καλό μήνα παιδιά!



Με γιασεμάκι χιώτικο, λευκό χρυσανθεμάκι
Οκτώβρης ήρθε κι άνοιξε του κήπου το πορτάκι
τα μάτια είχε χαμηλά, σεμνά και λυπημένα
και κάτω από τα βλέφαρα δυο σύννεφα κρυμμένα.

Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του

Την άλλη μέρα το πρωί, θυμάται το '40
τη σχολική παρέλαση, τη μεθυσμένη μπάντα
τα γυριστά σαξόφωνα και τα χρυσά τρομπόνια
κι αυτός σημαία υψώθηκε στης πόλης τα μπαλκόνια

Τον ξέρω για ευαίσθητο και για παραπονιάρη
τον πάω στην Ακρόπολη, μετά στο Λουμπαρδιάρη.
Του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του.

Οι Jazz Mahal στην Θεσσαλονίκη

Είχαμε να βρεθούμε καιρό. Προχτές (να 'ναι καλά το σύμπαν!) πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλο εντελώς τυχαία! Αφού μιλήσαμε για τα τυπικά τον ρώτησα που θα βρίσκεται τώρα τον χειμώνα.
-Ξεκινάμε την Παρασκευή με τα παιδιά όπως πέρσι.
-Τέλεια!!!

Τώρα όμως πρέπει να δώσω λεπτομέρειες.. Λοιπόν bloggoφίλοι μου! Με χαρά σας ανακοινώνω ότι οι Jazz Mahal επιστρέφουν στο bar-restaurant του Daios Luxury Living την Παρασκευή 01.10.2010 και το Σάββατο 02.10.2010 εγκαινιάζοντας το φετινό χειμώνα με ανανεωμένη διάθεση και πρόγραμμα, εμπνευσμένο τόσο από την ξένη όσο και από την ελληνική μουσική σκηνή. Όσοι λοιπόν βρίσκεστε στην Θεσσαλονίκη ή αν σας βγάλει ο δρόμος σας απο την πόλη μας σας το προτείνω! Καλή μας διασκέδαση και καλό χειμώνα!



Μόνο με την καρδιά βλέπεις... αστέρια να γελουν!

Δύο απο τις πίο αγαπημένες μου σκηνές απο το ομορφότερο παραμύθι...


Τότε λοιπόν εμφανίστηκε η αλεπού.

- Καλημέρα, είπε η αλεπού.

- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας και στράφηκε, μα δεν είδε τίποτα.

- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω απ’ τη μηλιά.

- Ποια είσαι; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη…

- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.

- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος

- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού. Δεν είμαι εξημερωμένη.

- Α, συγνώμη, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

Όμως, μετά από σκέψη, πρόσθεσε:

- Τι πάει να πει «εξημερώνω»;

- Εσύ δεν είσαι από εδώ, είπε η αλεπού, τι γυρεύεις;

- Γυρεύω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει «εξημερώνω»;

- Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγάνε… Μεγάλος μπελάς. Εκτρέφουν και κότες. Είναι το μόνο τους καλό. Κότες γυρεύεις;

- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τι πάει να πει «εξημερώνω»;

- Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς…».

- Δημιουργώ δεσμούς;

- Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι ολόιδιο μ’ άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Κι ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού ίδια μ’ εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ’ εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο…

- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι… νομίζω πως μ’ εξημέρωσε…

- Πολύ πιθανόν, είπε η αλεπού. Βλέπει κανείς στη Γη τα πιο τρελά πράματα…

- Α, δεν είναι στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

Η αλεπού φάνηκε πολύ παραξενεμένη:

- Σ’ έναν άλλο πλανήτη;

- Ναι.

- Υπάρχουν κυνηγοί σ’ εκείνο τον πλανήτη;

- Όχι.

- Ενδιαφέρον. Και κότες;

- Όχι.

- Τίποτα δεν είναι τέλειο, αναστέναξε η αλεπού.

Όμως η αλεπού ξαναγύρισε στην προηγούμενη σκέψη της:

- Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω κότες, οι άνθρωποι με κυνηγάν. Όλες οι κότες μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Γι’ αυτό λοιπόν, βαριέμαι λίγο. Αν όμως μ’ εξημερώσεις, η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θ’ αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού απ’ όλα τα’ άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβομαι κάτω απ’ τη γη. Το δικό σου, σαν μουσική, θα με τραβάει έξω απ’ τη φωλιά μου. Κι έπειτα κοίτα. Βλέπεις εκεί πέρα, τα χωράφια με το στάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το στάρι για μένα είναι άχρηστο. Τα χωράφια με το στάρι δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο λοιπόν όταν θα με έχεις εξημερώσει. Το στάρι, που είναι χρυσαφένιο, θα μου θυμίζει εσένα. Και θα μ’ αρέσει ν’ ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα…

Η αλεπού σώπασε και κοίταξε ώρα πολλή το μικρό πρίγκιπα:

- Σε παρακαλώ… εξημέρωσέ με, είπε.

- Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω ν’ ανακαλύψω φίλους και πολλά πράματα να γνωρίσω.

- Γνωρίζουμε μονάχα τα πράματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.

- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…

Την επομένη ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.

- Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τα’ απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και Θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της… Χρειάζεται κάποια τελετή.

- Τι πάει να πει τελετή; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:

- Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.

- Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…

- Σωστά, είπε η αλεπού.

- Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Σωστά, είπε η αλεπού.

- Τι κέρδισες λοιπόν;

- Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.

Έπειτα πρόσθεσε:

- Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.

Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.

- Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.

- Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.

Και ξαναγύρισε στην αλεπού:

- Αντίο, είπε…

- Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

- Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

- Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.

- Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…, είπε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Θα είσαι υπεύθυνος για πάντα για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…

- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου…, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.


Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ' αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ' αστέρια. Τότε, θα σ' αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια... Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα 'θελα να σου κάνω ένα δώρο ...

Γέλασε πάλι.

-Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ' ακούω να γελάς!
- Ακριβώς αυτό θα 'ναι το δώρο μου... αυτό θα 'ναι όπως με το νερό ...
- Τι θέλεις να πεις;
- Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ...
- Τι θέλεις να πεις;
- Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!

Και γέλασε πάλι.

- Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ' έχεις γνωρίσει.

Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση... Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι ... Και γέλασε ξανά.

- Θα είναι σαν να σου έχω δώσει αντί γι' αστέρια, μικρά κουδουνάκια που ξέρουν να γελούν ...
Και γέλασε πάλι.

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Μου την δίνει.....


Νομίζω ότι κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα σύντομα. Όσο και να παλεύω μεταξύ θετικής σκέψης, υπομονής, ελπίδας και λοιπών Κοελίστικων αποφευγματων η κρίση (οικονομική και όχι μόνο) κερδίζει συνεχώς έδαφος. Και τοτε με πιάνει πάλι η τάση φυγής, λες και αν φύγω θα λυθεί το πρόβλημα! Αυτό που μου την δίνει περισσότερο είναι που εγώ και ο γκρινιάρης των Στρουμφ αρχίζουμε να μοιάζουμε επικίνδυνα ώρες -ώρες... Μου την δίνουν όλα και πιο πολύ μου την δίνω εγώ! Ααααα! Μου την δίνει που γκρινιάζω τώρα...

Κάποτε...



Κάποτε ολα ήταν αλλιώς. Κάποτε υπήρχες στην ζωή μου και ήταν διαφορετικά. Ήταν καλοκαίρι. Και το ονομά μου είχε βρει το νοημά του. Και μετά... Έφυγες. Με σκέπασε η σιωπή και η σκέψη σου. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθες έτσι τέλειωσαν όλα και έμεινα πάλι να κοιτώ τα κύματα μόνη μου... Μια αγκαλιά ήθελα μόνο, ένα χάδι πριν κοιμηθώ. Σκέψεις σκόρπιες που όταν μαζεύονται φτιάχνουν το προσωπό σου ξανά μπροστά μου. Δεν ξέρω αν έπαιξες, αν ήταν αλήθεια όλο αυτό. Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε αναζητάω, πως για μια στιγμή μου έδωσες ανάσα και μετά τίποτα! Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Δεν το αντέχω άλλο αυτο. Πρέπει να βγεις απο τις σκέψεις μου όπως αποφάσισες να βγεις απο την ζωή μου. Για το καλό μου μια φορά...

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Ντου γιου λαικ ματμαζελ δε greece?


Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα τουρισμού. Ο Κος Γερουλάνος εμφανίστηκε σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή και παρουσίασε την νέα διαφημιστική καμπάνια της Ελλάδας. Όπως είναι αναμενόμενο παρουσιάζεται φυσικά το καλό πρόσωπο μας, και βεβαίως το γνωστό πρότυπο "σούπα" ΗΛΙΟΣ-ΘΑΛΑΣΣΑ. Οι τουρίστες μας είναι ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι, περνάνε υπέροχες στιγμές στις κοραλλένιες ακτές της χώρας μας, το γαλάζιο πρωτοστατεί, ο ήλιος χαϊδεύει τις κατάξανθες αμμουδιές, οι γεύσεις, τα αρώματα και τα χρώματα είναι διάχυτα παντού και όλοι χαμογελάνε ευτυχισμένοι σαν να πρωταγωνιστούν σε διαφήμιση του Βιτάμ... Δεν το συζητάμε φυσικά για την ελληνική φιλοξενία, για την ευγένεια και τις προσφορές και τις δυνατότητες που δέχεται ο κάθε τουρίστας εγχώριος ή μη... Είναι έτσι όμως τα πράγματα? Διερωτώμαι... Ανήκω στον κλάδο του τουρισμού. Αποφοίτησα πριν περίπου πέντε χρόνια με δόξα και τιμή και πλέον έχω στα χέρια μου ένα πτυχίο που μέχρι στιγμής δεν κοσμεί ούτε τον τοίχο του δωματίου μου και δεν μου έχει χρησιμεύσει ιδιαίτερα κάπου καθώς όπου έχω αναζητήσει εργασία και αναφέρω ότι είμαι απόφοιτος και έχω το Ψ πτυχίο ο υποψήφιος εργοδότης μου χαμογελάει συγκαταβατικά και ακολουθεί η γνωστή σε πολύ κόσμο πιστεύω πλέον έκφραση "Ευχαριστούμε δεσποινίς θα σας ειδοποιήσουμε." . Ο τουρισμός μας... Ο Ελληνικός τουρισμός είναι ένα πολυσχιδές φαινόμενο. Το οποίο δυστυχώς μέρα με την μέρα ανακαλύπτω ότι δεν ξέρουμε να το αξιοποιήσουμε Ίσα ίσα κάνουμε ότι μπορούμε για να το καταστρέψουμε.. Γιατί εκτός από τις κοραλλένιες παραλίες, τα χαμογελαστά πρόσωπα ευτυχισμένων τουριστών που έρχονται να γευτούν το τζατζίκι και το γκρικ μουζάκα υπάρχει και ένα άλλο πρόσωπο.. Αυτό που ο Θερμαϊκός είναι μέσα στην βρώμα και την δυσωδία, που υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να σταθείς και να απολαύσεις την υπέροχη κατά τ' άλλα θέα, αυτό της εκμετάλλευσης των τουριστών (δεν ξεχνάω το πιο χτυπητό παράδειγμα του φετινού καλοκαιριού όπου το κυλικείο του νέου μουσείου δεν προσφέρει νερό παρα μόνο χυμό και φυσικά τον πληρώνεις χρυσάφι) και της μεταφοράς φυσικά,τόλμα να μπεις σε ταξί και να σε πάρουν πρέφα ότι δεν είσαι της περιοχής,η διπλή ταρίφα θα πάει σύννεφο! Ας μην ξεχνάμε την κακοποίηση των αδέσποτων (έχει μαυρίσει η ψυχή μου πλέον να διαβάζω σε ανάλογες σελίδες στο facebook και όχι μόνο για κακοποιημένα ζωάκια αλλά και να συναντώ ζωντανά παραδείγματα όπως πχ η ιστορία με τα μινκ στην Καστοριά, για όσους δεν γνωρίζουν οικολόγοι στην προσπάθεια τους να σώσουν τα ζωάκια που προορίζονται για γουναρικά τα απελευθέρωσαν με το έτσι θέλω με αποτέλεσμα να γεμίσει όλη η Καστοριά και τα γύρω χωριά από αυτά τα ζωάκια που φυσικά δεν ξέρουν πως να ζήσουν ελεύθερα καθώς γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν στο εκτροφείο και τελικά η μοίρα τους ήταν αντί να γίνουν γουναρικό να γίνουν ένα με τις ρόδες των αυτοκινήτων... ). Υπάρχουν κάποιες ομάδες αλλα΄δεν προλαβαίνουν πλεόν με αυτά που συμβαίνουν καθημερινά!Αντί να βοηθήσουμε την κατάσταση τα κάνουμε χειρότερα, με φόλες και άλλου είδους τερατουργήματα τόσο στο περιβάλλον(τζάμπα φωνάζει ο γλάρος τόσα χρόνια!) όσο και στα ζωάκια. Μιλάμε για τουρισμό. Ποίον τουρισμό? Όταν οι τιμές μας είναι απλησίαστες? Όταν μια χωριάτικη σαλάτα στην Χ ταβέρνα κοστίζει από 8 ευρώ και πάνω! Όταν ένας καφές στο κέντρο κοστίζει 5 ευρώ, όταν μια τυρόπιτα στο αεροδρόμιο κοστίζει 3 ευρώ! Τι θα κάνει ο τουρίστας? Όλο το καλοκαίρι τα κανάλια προωθούν την Μύκονο και τις παλαβομάρες που κάνει ο κάθε ένας εκεί. Αυτός είναι ο ελληνικός τουρισμός? Με πιάνει πραγματικά απελπισία με όλα αυτά που ακούω καθημερινά! Και στην συνέχεια θυμώνω. Είμαστε ένα κομμάτι στον χάρτη, ένα ευλογημένο κομμάτι, μικρούλη ναι! Αλλά ευλογημένο και σε έλεος κάποιον πάμε από το κακό στο χειρότερο! Να τον χαιρόμαστε τον τουρισμό μας και χρόνια του πολλά! Δεν θα επεκταθώ σε σύγκριση με την ανταγωνιστικότητα της φετινής σεζόν με την Τουρκία αυτό είναι ένα άλλο πονεμένο ζήτημα...

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Παιχνίδι ισορροπίας




Θα μπω μες στο αυτοκίνητο ξανά
θα άναψω το τσιγάρο που χει μείνει
να διώξω την αλήθεια που πονά και η αλήθεια είσαι εσύ
μα έχεις φύγει...

Θα τρέξω στου κορμιού σου τα στενά
Θα βρω μια ερημιά να σταματήσω
να διώξω αυτη την σκέψη που πονά
την σκέψη σου που με κρατάει πίσω

Δεν ήθελα να φύγεις αν ρωτάς
δεν ήθελα να μείνεις αν σε νοιάζει
Μα ήθελα να μάθεις να αγαπάς εμένα
και ότι άλλο σε τρομάζει

Θα παίξω στου μυαλού σου το κενό
παιχνίδι ισορροπίας και ας με ρίξει
την ώρα που περνάς θα είμαι
εδώ και ας γίνεται ζευγάρι μου η θλίψη
θα ανοίξω τις παλιές μου τις πληγές
για λίγο να σε βρω και να σε νιώσω
Και αν ζούσα στην ζωή σου μέχρι χθες
την δύναμη θα βρω να σε τελειώσω

ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΝ ΡΩΤΑΣ
ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΑΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΜΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ
ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ!!!!!

Είναι από τα λίγα τραγούδια που με ξεσηκώνουν. Σαν μια θύελλα φθινοπωρινή τυλίγει το κορμί μου αργά και με γυρίζει πάλι εκεί πίσω σε εκείνη την μελαγχολία. Θέλω να φωνάξω δυνατά.....

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου




Κανεις δεν είναι της γης το αλάτι
και όμως όλοι μας
μες τη ζωή κρύβουμε
αυτό το ανεκτίμητο
κάτι που είναι το αλάτι
της για μια στιγμή
δεν είναι ένοχοι όλοι
οι δολοφόνοι ούτε αθώοι
όλοι οι δικαστές μα θα ταν όμορφο
καθώς ξημερώνει και οι δύο τους
να ανήκαν στο χθές.

Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο σαν
να 'τανε η άμμος πέτρα

Μην την λατρέψεις τυφλά την αλήθεια
Γιατί ο καθε ένας μας την έχει αρνηθεί
Μέσα σε μια μέρα μονάχα
Χίλιες φορές για να σωθεί
ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΕΙ
ΣΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΚΟΥ ΤΙ ΛΕΕΙ!
Τι κρύβει το σώμα τι κρυβει
η ψυχή σου αυτό μπορεί να
μην το μάθεις ποτέ

Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο σαν
να 'τανε η άμμος πέτρα

Ούτε η εκδίκηση
ούτε η συγνώμη
βρήκανε μέσα μου
κάποια γωνιά
Η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη
και η μόνη εκδίκηση η λησμονιά

Ρίξε τα μαργαριτάρια στ' αγρίμια

Δως την καρδιά σου εκεί στα σκυλιά

όσοι αγαπάνε τη ζωή ξοδεύονται

Δίνονται, δίνονται κι είναι αυτό που μετράει

Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο σαν
να 'τανε η άμμος πέτρα

Ευτυχισμένοι τέλος όσοι αγαπάνε
Και όσοι αγαπάνε δεμένοι σφιχτά
Ευτυχισμένοι και όλοι όσοι μπορέσαν
να ξεπεράσουν αυτα τα δεσμά

Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο σαν
να 'τανε η άμμος πέτρα

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Είχα το όνειρό μου, το ποδηλατό μου!!!!

Ζωγραφιές στους δρόμους της Προξένου Κορομηλά
Street painting στην Αγίας Σοφίας


Ποδηλατοδρομίες στην Τσιμισκή

Πεζοπορία και παιχνίδια στην Προ. Κορομηλά

Μασκότ των 45ων Δημητρίων προς τιμήν της παγκόσμιας ημέρας χωρίς αυτοκίνητο στην Πλατεία Αριστοτέλους

Η Θεσσαλονίκη αλλιώς! Και πράγματι έτσι ήταν! Κάτι σαν πρωτοχρονιά, ή ακόμα καλύτερα! Σχεδόν όλο το κέντρο της πόλης πλημμυρισμένο από ποδηλάτες, πεζούς, πατίνια, μπαλόνια, ζωγραφιές, κιμωλίες, μπεμπέ καρότσια, και πολλά μα πολλά χαμόγελα από όλους (ή σχεδόν! :)
Ήταν μια πολύ δημιουργική δράση από το τοπικό πολιτιστικό περιοδικό "Παράλλαξη" σε συνεργασία με πολλούς φορείς του Δήμου. Ήταν η συνέχεια ενός πειράματος που ξεκίνησε τον Ιούνιο που μας πέρασε και ολοκληρώθηκε για ακόμα μια φορά με επιτυχία! Δεν κατάφερα να παραβρεθώ στις εκδηλώσεις του Ιουνίου όμως εχθές του έδωσα και κατάλαβε! Έκανα τον γύρο της πόλης με τα πόδια όπως το απαιτούσε η μέρα και συμμετείχα σε όλη αυτή την γιορτή! Δεν ξέρω αν μπορώ να μεταδώσω τον ενθουσιασμό, την χαρά, την ελευθερία που ένιωθα όλο το βράδυ βλέποντας σμήνη από ποδηλάτες που είχαν αναμμένα τα φώτα τους και είχαν στολίσει τα ποδήλατα τους με πολύχρωμα μπαλόνια να περιφέρονται στην Τσιμισκή πάνω κάτω, παρέα τους πολλές μπάντες απο το Κρατικό Ωδείο και συγκροτήματα του ΑΠΘ. Αυτή η πόλη ξέρει να γιορτάζει! Και οι άνθρωποι της το γλεντάνε με την καρδιά τους! Όχι βέβαια πως δεν υπήρξαν και τα προβλήματα ή η γκρίνια... Καθώς ήταν κάποιοι οδηγοί που παραπονέθηκαν με όλη αυτή την φιέστα όπως επίσης και οι οδηγοί ταξί που απαίτησαν μια λωρίδα της Τσιμισκή κατα την διάρκεια της ποδηλατοδρομίας! Αυτό βέβαια δεν άλλαξε τίποτα το ιδιαίτερο. Οι ποδηλάτες της πόλης συνέχισαν την βόλτα τους αμέριμνοι και χαμογελαστοί! Δεν ήταν μόνο μια γιορτή, ήταν και μια μορφή διαμαρτυρίας για τον τρόπο ζωής μας πλέον. Το καυσαέριο, το οτι τα αυτοκίνητα κοντεύουν να γίνουν πιο πολλά απο τους ανθρώπους, το παράνομο παρκάρισμα ( κάποιοι από τους διοργανωτές που συμμετείχαν και σε διάφορες εκδηλώσεις φορούσαν γιλέκα τροχονόμου που στην πλάτη έγραφαν ΠΕΖΟΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ!, καθώς επίσης είδαμε και την μασκότ της ομάδας "Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου θέλω" κρατώντας και το ομώνυμο πλακάτ). Στην πλατεία Αριστοτέλους οι scaters βρήκαν την χαρά τους! Είχα στηθεί ειδική πίστα όπου παρουσίαζαν ένα φανταστικό πρόγραμμά! Επίσης μια πίστα αναρρίχησης περίμενε όσους αγαπούν τα extreme sports και την αδρεναλίνη στο τέρμα! Μουσικές στο τέρμα, κόσμος που μοίραζε μπαλόνια τους παρευρισκόμενους και το μόνο όχημα που έβλεπες εκτός απο ποδήλατα ήταν τα λεωφορεία που από τις 4 το απόγευμα και μέχρι τα μεσάνυχτα ήταν δωρεάν για το κοινό έτσι ώστε ο κόσμος να αφήσει για λίγο το αυτοκίνητο του και να μετακινηθεί με αυτά! Η Μητροπόλεως απο το ύψος της "Λοκάντα" έως και τον Λευκό Πύργο ήταν κλειστή για αυτοκίνητα και λεωφορεία οπότε μας δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να περπατήσουμε ανέμελα στον δρόμο! Η Προξένου Κορομηλά "έγινε ένα ατελείωτο jumbo!!!" όπως είπε κ μια φίλη ενώ κάποιος άλλος φίλος παρατήρησε "παιδάκια! παιδάκια! παιδάκια!!!!" Και έτσι ήταν! Όλη η Προξένου Κορομηλά γέμισε παιδάκια και animateurs που ζωγράφιζαν στον δρόμο, να μην αναφέρω φυσικά για τα ατελείωτα μπαλόνια κατα μήκος του δρόμου!!! Σε κάποιο σχολείο μια μικρή θεατρική παράσταση για τους μικρούς φίλους και φυσικά παντού ηχεία με μουσική, τραγούδια και χορός! Και γινόμαστε και εμείς ξανά παιδιά! Από πότε έχω να νιώσω τέτοια αγνή χαρά? Το ΚΘΒΕ συμμετείχε στις δράσεις της πόλης με μικρές θεατρικές παραστάσεις μέσα στα λεωφορεία της πόλης όπως επίσης και με την θεατρική παράσταση εκείνος και εκείνος σε επιλεγμένα καφέ της πόλης. Η Ικτίνου γιόρτασε και αυτή με τον τρόπο που της άξιζε, συγκροτήματα απο το ΑΠΘ ροκάραν και μας παρέσυραν στους ρυθμούς τους! Αυτό βέβαια που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το street paint στην Αγίας Σοφίας! Ένα τεράστιο πιάνο πλέον κοσμεί τον δρόμο και λίγο πιο κάτω ένα στυλό, ένα μολύβι, ένας μαρκαδόρος καθώς και ένα ρολό! Ήταν απίστευτο! Κατα την διάρκεια της βόλτας βρήκα πολλούς γνωστούς και φίλους που με τις δουλειές και τις υποχρεώσεις είχαμε χαθεί και χάρηκα τόσο πολύυυυυυ! Ήταν μια υπέροχη βραδιά! Μια αλλιώτικη μέρα! Χωρίς αυτοκίνητο αλλά με πολλά χαμόγελα!!!!!

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Απίστευτες ψιψίνες!!!



Είναι απίστευτο όλο το βιντεάκι!

WHERE THE WILD THINGS ARE

Μπορεί η ταινία να μην μου πολυάρεσε αλλά το τραγουδάκι είναι πολυ χαρούμενο και μου φτιάχνει την διάθεση!



One, two, ready, go
Grow some big feet, holes in history
Is where youll find me, is where youll find
All is love, is love, is love, is love

L.O.V.E, its a mystery
Where youll find me, where youll find
All is Love, is love, is love, is love

Hey, ooh
Hey, ooh
Ooh ooh
All is Love

One, two, ready, go
L.O.V.E, its a mystery
Where youll find me, where youll find
All is love, is love, is love, is love
Ooh ooh
All is Love, is love, is love, is love

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Η Θεσσαλονίκη αλλιώς..

μια αλλιώτικη μέρα | μια μέρα χωρίς αυτοκίνητο

Οι δράσεις της Parallaxi και του ‘’Θεσσαλονίκη αλλιώς’’ συνεχίζονται το Σεπτέμβριο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο και την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας.

Η Parallaxi συνεργάζεται και αυτή τη φορά με τους σημαντικότερους φορείς της πόλης, επιμελητήρια, πανεπιστήμιο, ομάδες κλπ, και οργανώνει ένα ενδιαφέρον project που έχει σκοπό να δείξει τις εναλλακτικές προτάσεις λειτουργίας του κέντρου της πόλης.

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου 2010
(Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο):

Ολοήμερη πεζοδρόμηση του ιστορικού κέντρου της πόλης που περικλείεται από τις οδούς Αγγελάκη, Σβώλου, Ερμού, Βενιζέλου, Κορομηλά. Πρόκειται για μια πεζοδρόμηση 4 ωρών που θα ξεκινήσει στις 6 το απόγευμα και θα ολοκληρωθεί στις 10 το βράδυ. Η πεζοδρόμηση των βασικών κεντρικών δρόμων του κέντρου της πόλης περιλαμβάνει μια σειρά από δράσεις που χωρίζονται θεματικά ως εξής:

Προξένου Κορομηλά - Ελεύθεροι χώροι για τα παιδιά με δράσεις σε όλο το μήκος του δρόμου.

Μητροπόλεως - Ο δρόμος των εναλλακτικών μετακινήσεων. Ποδήλατα, πατίνια, ηλεκτροκινούμενα μέσα, segway, ακόμα και άμαξες σε μια μοναδική συνύπαρξη εναλλακτικών μέσων κυκλοφορίας στην πόλη.

Τσιμισκή - Ο δρόμος της μουσικής. Μουσικές παρελάσεις, συναυλίες και happenings σε συνεργασία με τα καταστήματα του δρόμου.

Σβώλου και Ερμού - Οι δρόμοι της τέχνης. Με εικαστικές υπαίθριες εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές προβολές στο δρόμο, τις στοές και τα ιστορικά του κτήρια.

Παράλληλα, προτρέπουμε τον κόσμο να γνωρίσει την πόλη περπατώντας: εναλλακτικές οδικές ξεναγήσεις στο κέντρο της πόλης με ειδικούς ξεναγούς που θα οδηγήσουν τους περιπατητές στα σημαντικότερα μνημεία και τις άγνωστες πτυχές του κέντρου, αλλά και θα διηγηθούν ιστορίες του παρελθόντος και αφηγήσεις του παρόντος της πόλης μας.

Επίσης, σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο θα υπάρχουν εκπτώσεις στα καταστήματα που θα ανοίξουν εκτάκτως το απόγευμα της Τετάρτης 22 Σεπτεμβρίου και δυνατότητα αποστολής των εμπορευμάτων στο σπίτι την επομένη, δωρεάν επιβίβαση σε όλες τις λεωφορειακές γραμμές της πόλης σε συνεργασία με τον ΣΑΣΘ και τον ΟΑΣΘ από τις 4 το απόγευμα και μέχρι τα μεσάνυχτα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον κόσμο να κατέβει στο κέντρο με τη δημόσια συγκοινωνία, πειραματική εφαρμογή της θαλάσσιας συγκοινωνίας με καράβια που θα ξεκινούν από την Περαία και θα τερματίζουν στο Λευκό Πύργο.


(απο http://www.parallaximag.gr/car.html)

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Look away-James


I pretent that i know where im going

I pretent i know where i came from

All the fear will engulf me completely

I choose to waltz this bridge of sighs

Act my age in an age of indifference

Iam as big as i can dream

I forget in the truth of my nature

I forget to forgive so i look away

Look away(x6)

I cant stop so i carry on

I will trust God is on my side

We are raised as against obligations

Conceal that lost and lonely child

Look away (x6)

Oh! All mirror shattered

Oh! All passing now

All that really matters

You weren’t in the building

when the walls came crashing

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

I forget to forgive so.. i look away!

Χρόνια στο σκοτάδι και στην σιωπή. Να παρατηρώ την ζωή μου να περνάει. Ένας παρατηρητής ήμουν πάντα. ακόμα και σήμερα, παρατηρώ ανθρώπους, καταστάσεις, την μέρα να αλλάζει, να γίνεται νύχτα γεμάτη αστέρια και ευχές και όνειρα. Παρατηρώ μάτια γεμάτα με όλα τα συναισθήματα Που ζωγραφίζουν τα θέλω τους. Είναι στιγμές που νομίζω πως παίζω σε κάποια ταινία, το θέμα της ποικίλει, ανάλογα τα δικά μου συναισθήματα Ο σιωπηλός παρατηρητής που στέκεται πλάι στην θάλασσα και χαζεύει τους ευτυχισμένους ανθρώπους γύρω του. Αυτός ήταν ο ρόλος μου για αρκετό καιρό. Παρατηρούσα, σκεφτόμουν και έλιωνα μέσα μου αργά αργά κάθε μέρα από λίγο. Γιατί αυτό που ήθελα δεν μπορούσα να το έχω... Γιατί έτσι ξαφνικά ότι αγαπούσα στην ζωή μου το έχασα. Ότι συνήθισα να λέω ζωή αναγκάστηκα να το αλλάξω. Όχι γιατί ήθελα αλλά γιατί έτσι έπρεπε. Είναι άσχημο να χάνεις από την ζωή σου ανθρώπους που αγάπησες, που πίστεψες ότι και αυτοί σε αγάπησαν. Είναι δύσκολο να γυρνάς την πλάτη στην ζωή... Και αυτό γιατί πρέπει να μαζεψεις τα κομμάτια σου. Πρέπει να ενώσεις ξανά το παζλ.
Ένα κομμάτι έλειπε... Και δεν θα το βρούμε ποτέ... Γιατί έτσι ήταν γραφτό, απλά! Ίσως δεν προσπαθήσαμε αρκετά, κανείς από τους δυο μας. Ίσως γιατί βάλαμε πιο πάνω άλλα πράγματα και θάψαμε την φιλία μας. Ή μήπως και αυτό ήταν ένα ψέμα? Μια ψευδαίσθηση? Πάτωμα με φαγωμένα δοκάρια? Μπορεί... Και τώρα? Σιωπή...Ότι είχες να πεις και να πω το είπαμε. Και είπες πολλά! Πολλά και άδικα! Με εκτίμησες λάθος! Και θα έρθει η μέρα που θα το καταλάβεις. Έχω κρύψει καιρό τώρα ότι σε θυμίζει. Και απόψε δεν ξέρω τι με έπιασε και γράφω αυτό το κείμενο... Αφού και την σκιά σου πλέον έχω μάθει να την σβήνω όταν έρχεται προς το μέρος μου. Αρκετά έζησα με φαντάσματα. Αρκετά πόνεσα και έκλαψα... Ήταν δύσκολα μακριά σου όπως και να έχει. Όμως το συνήθισα ξέρεις... Μέσα από πολλές δύσκολες νύχτες. Μέσα από πολλές άυπνες νύχτες. Παρέα με ανεκπλήρωτους έρωτες που δεν είχα την συντροφιά σου για να το συζητήσω. Για να πάρεις την στεναχώρια μου. Αντίθετα αυτή την φορά η στεναχώρια ήταν διπλή. Και αυτό που γράφω τώρα τι είναι? Ο επικήδειος? Μπορεί... Τόσο καιρό κλαίω γι'αυτή την ιστορία... Τώρα πιά νιώθω πιο ήρεμη με όλα εκείνα που.... Που δεν πρόκειται να με ξαναπονέσουν ούτε να τα ξανασκεφτώ ούτε να με ξαναεπειρεάσουν ούτε να κάνουν άνω κάτω την ζωή μου! Γιατί αρκετό καιρό το επέτρεψα. Και μπορεί να σε αγαπούσα και ίσως να σε αγαπάω ακόμα κατά βάθος αλλά δεν θα επιτρέψω να το ξαναζήσω όλο αυτό!
Τώρα εδώ και λίγες μέρες νιώθω ήρεμη, δυνατή για ένα νέο ξεκίνημα... Αλλάζω σελίδα στην ζωή μου... Τώρα ξεκινάω απο την αρχή. Τώρα κοιτάω τον εαυτό μου και θα αρχίσω να τον αγαπάω λίγο περισσότερο επιτέλους. Και τώρα? Τώρα ξεκινάω!!!!

Η χυλόπιτα και οι διάφορες μορφές της...

Ατάκες μιας Γυναίκας για να ρίξει Χυλόπιτα (και τι εννοεί)…

  • Σε βλέπω σαν αδελφό μου.
    Μου θυμίζεις τον Κουασιμόδο στην Παναγία των Παρισίων
  • Έχουμε μια μικρή διαφορά ηλικίας.
    Συνομήλικος της Ακρόπολης είσαι;
  • Δεν με ελκύεις με αυτόν τον τρόπο.
    Είσαι ο πιο άσχημος τύπος που έχω δει ποτέ μου
  • Η ζωή μου είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη αυτήν την εποχή.
    Δεν θέλω να περάσω όλο το βράδυ μαζί σου γιατί θα ακούσεις όλα τα τηλεφωνήματα από τους άνδρες με τους οποίους βγαίνω
  • Έχω ήδη ερωτικό δεσμό.
    Ο οποίος είναι ο αρσενικός μου γάτος και μια μεγάλη σακούλα ποπκόρν
  • Δεν βγαίνω ραντεβού με άνδρες από την δουλειά μου.
    Aκουσε, φιλαράκο, δεν θα έβγαινα μαζί σου ακόμη και αν ήσουν ο τελευταίος άνδρας στο σύμπαν, πόσο μάλιστα στο κτίριο
  • Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω.
    Δεν φταίω εγώ, εσύ φταις
  • Ασχολούμαι με την καριέρα μου.
    Ακόμη και κάτι τόσο βαρετό και μη ικανοποιητικό σαν την καριέρα μου είναι καλύτερο από το να βγω μαζί σου
  • Δεν θέλω να δεσμευτώ.
    Έχω ξεκόψει κάτι κρύους σαν και σένα
  • Ας μείνουμε φίλοι.
    Σε θέλω να είσαι κοντά μου για να σου λέω με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όλα εκείνα που θα κάνω με άλλους άντρες


  • 10 Ατάκες ενός άντρα για να ρίξει Χυλόπιτα και τι εννοεί….

  • Σε βλέπω σαν αδελφή μου.
    Είσαι άσχημη
  • Έχουμε μια μικρή διαφορά ηλικίας.
    Είσαι άσχημη
  • Δε με ελκύεις με αυτόν τον τρόπο.
    Είσαι άσχημη
  • Η ζωή μου είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη αυτή την εποχή.
    Είσαι άσχημη
  • Έχω ήδη ερωτικό δεσμό.
    Είσαι άσχημη
  • Δε βγαίνω ραντεβού με γυναίκες από την δουλειά μου.
    Είσαι άσχημη
  • Δε φταις εσύ, εγώ φταίω.
    Είσαι άσχημη
  • Ασχολούμαι με την καριέρα μου.
    Είσαι άσχημη
  • Δε θέλω να δεσμευτώ.
    Είσαι άσχημη
  • Ας μείνουμε φίλοι.
    Είσαι απελπιστικά άσχημη


  • Από: Ατάκες για χυλόπιτα (και τι σημαίνουν) | Xaxa http://www.xaxa.gr

    Ζω περιμένοντας να ζήσω

    Κάπως έτσι πάει η ιστορία το τελευταίο διάστημα.. Όχι τόσο επειδή "εσύ" δεν είσαι εδώ. Αυτό το έχω συνηθίσει πλέον. Και είναι η πρώτη φορά που μπορώ να αντιμετωπίσω μια απουσία τόσο δυναμικά. Ζω περιμένοντας να ζήσω την νέα μου ζωή. Γιατί "εσύ" ήσουν το κερασάκι στην τούρτα, ήσουν η αποτοξίνωση μου από την κατάθλιψη που βρισκόμουν τόσο καιρό. Μια ανάσα. Όσο κρατάει ένα φιλί. Τόσο κράτησες... Ίσως έτσι έπρεπε. Αλλά είναι εντάξει. Όπως και εγώ πλέον είμαι εντάξει. Απλά κάθομαι λίγο στο ράφι μου, νιώθω σαν να είμαι σε αίθουσα αναμονής και σε λίγο κάποιος θα βγει να με φωνάξει για να ξεκινήσω.... Ίσως το τραγούδι που διάλεξα να μην είναι τόσο αντιπροσωπευτικό με αυτό που νιώθω πραγματικά αυτή την στιγμή όμως ο τίτλος είναι!



    Περνάει αδιάφορα ο καιρός
    κι η σκέψη μου είναι σε σένα διαρκώς
    με μνήμες ζω και αναμνήσεις
    κρατώ κλειδωμένες ορμές και αισθήσεις!

    Ακόμα και η μοναξιά
    κουράστηκε να μου κρατάει συντροφιά
    παλεύω τα ίχνη σου να σβήσω
    ζω περιμένοντας να ζήσω!

    Μ' απόψε που δεν είσαι εδώ
    τ' όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω
    κι αρκούμαι στο να προσδοκώ
    κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει
    δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ!

    Όπου το βλέμμα μου γυρίσω
    όπου σταθώ, ό,τι κι αν πω
    όλα εσένα μου θυμίζουν
    κλείνομαι μέσα μου να μην πληγωθώ!

    Ακόμα και η μοναξιά
    κουράστηκε να μου κρατάει συντροφιά
    παλεύω τα ίχνη σου να σβήσω
    ζω περιμένοντας να ζήσω!

    Μ' απόψε που δεν είσαι εδώ
    τ' όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω
    κι αρκούμαι στο να προσδοκώ
    κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει
    δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ!

    Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

    Loca, loca, loca!!!!!!!!!!!

    Ενα τραγουδάκι που παίζει αυτές τις μέρες και πολυ μου αρέσει!!!!!



    Loca…
    Loca…
    Dance or die…
    Loca…
    Loca…

    She’s gettin’ high all the time
    Just to keep you from me
    She get’s you on like (ahh!)
    Be careful amigo
    She talks in the morning just to wake you up
    She’s tied to your love
    But your love’s only mine, boy

    Sigo tranquila
    Like I’m on a beach in Anguilla
    Sippin’ on Corona
    Like it’s nothin’ goin’ on
    I ain’t leavin’ you alone
    Texting other girls
    Whats it gonna take just to keep them off

    And I’m crazy, but you like it (loca, loca, loca)
    You like that it ain’t easy (loca, loca, loca)
    I’m crazy but you like it (loca, loca, loca)
    Crazy but you like it

    That girl is a nutter
    Hot though, I heat up when I touch her
    Chica caliente
    Got me rapping to merengue
    I feel so el presidente
    I’m runnin’ s--t and I’m lovin’ it
    She’s got a mean lil’ butt,
    But you should see what she does with it
    She keeps it down low (down low, down low)
    I can never get enough (oh no, oh no)
    She gives me the runaround,
    But I stay chasin’
    But I mean, yo, I’m in love
    With a crazy girl
    But it’s all good
    And it’s fine by me
    Just as long as I hear her say, “Ay, papi”

    And I’m crazy, but you like it (loca, loca, loca)
    You like that it ain’t easy (loca, loca, loca)
    I’m crazy but you like it
    Crazy but you like it (loca, loca, loca)

    You’re the one for me
    And for her no more
    Now you think she’s got it all
    I got one kiki

    You’re the one for me
    And for her no more
    Now you think she’s got it all
    I got my kiki

    There’s a lot of things
    That I’d do to please you
    Take you to the medico por el caminito
    ??
    Cuz we’re gonna get some Mambo
    Oh, what she do in the Laui?

    I really can’t help it
    If I make the lady loca
    I don’t want no trouble
    I just wanna hit the (Ooh!)

    And I’m crazy, but you like it
    ‘Cause the kinda girl like me
    Is never far from the market
    And I’m crazy, but you like it (loca, loca, loca)
    You like that it ain’t easy (loca, loca, loca)
    I’m crazy but you like it (loca, loca, loca)
    Crazy but you like it (Dios Mío)

    That girl is (loca)
    That girl is (loca)
    That girl is (loca)

    Loca
    That girl is (loca)
    That girl is (loca)

    You’re the one for me
    And for her no more
    Now you think she’s got it all
    I got my kiki

    And I’m crazy, but you like it (loca, loca, loca)
    You like that it ain’t easy (loca, loca, loca)
    La loca, la loca, la loca (loca)
    Loca (loca)

    Drawing Funny Illusion

    Τι σου είναι το μυαλό και το μάτι καμια φορά ε? Παίζουν και αυτά τα δικά τους παιχνίδια...



    Μουσικό μπλογκοπαίχνιδο :)

    Ένα ακόμα παιχνιδάκι για όσους τους αρέσουν τα μπλογκοπαίχνιδα :) Έχει σχέση και πάλι με πράγματα που αγαπάμε αλλά όσο αφορά την μουσική. Πιο συγκεκριμένα το παιχνίδι πάει κάπως έτσι: Γράψε σε 15 λεπτά 15 δίσκους που έχεις "λιώσει" απο το να τους ακούς συνεχώς!

    Η δική μου λίστα είναι η εξής:

    1. le fabuleux destin d'amélie poulain -Yan Tirsen
    2. Moulen Rouge- OST
    3. Yasmin Levi -Mano Suave
    4. Vangelis- oceanic
    5. Ludovico Einaudi-Alexandria
    6. Inception-Ost
    7. Rene Aubrie - Apres la pluie
    8. cafe Anatolia -compilation
    9. Konstantinos Vita -2
    10. Hsaias Matiampa- Logia pou den xexasa
    11. andrianna Mpampali- Kai i gi gyrizei
    12. Sokratis Malamas- O fylakas kai o vasilias
    13. Nikos Kypourgos -compilation
    14. Eleni Tsaligopoulou -Kathe telos kai arxi
    15. Dido- Life for Rent

    Η πρόσκληση είναι ανοιχτή, όποιος επιθυμεί μπορεί να συμμετάσχει στο παιχνίδι και να μοιραστεί μουσικές αγάπες αυτή τη φορά!

    Καλό απόγευμα σε όλους! :)

    Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

    Keep playing!!

    Παιχνιδιού η συνέχεια λοιπόν! Η φίλη Emanouella και sweety! αφήσανε ανοιχτή πρόσκληση για την συνέχεια του παιχνιδιού αγαπώ (δέκα λιγότερο σημαντικά πράγματα) και αφού την πρώτη φορά πέρασα όμορφα είπα να ξαναπροσπαθήσω :)

    Αγαπώ τα ταξίδια κάθε μορφής

    Αγαπώ το γράψιμο από πιτσιρίκι με θυμάμαι να σκαρώνω ιστορίες για να περνάω την ώρα μου

    Αγαπώ τις τσάντες! Φετίχ, δεν μπορώ να αντισταθώ!

    Αγαπώ τις καινούργιες μου γοβίτσες! Και ανυπομονώ να τις βάλω και να βολτάρω.. Τακ, τακ, τάκ (ο ήχος στο πλακάκι... )

    Αγαπώ τα ΙΚΕΑ. Μου αρέσουν πολύυυυυυ! Για πολλούς λόγους, έχουν τέλεια έπιπλα, μέχρι να πάμε εκεί περνάει η ώρα είναι σαν εκδρομή και λατρεύω τα σουηδικά γεύματα που προσφέρουν, νοστιμότατα!

    Αγαπώ τα σκαλάκια λίγο πιο πέρα από τον Λευκό Πύργο γιατί κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω και χαλαρώνω...

    Αγαπώ τον χειμώνα γιατί είναι τέλεια για χουζούρεμα και χουχούλιασμα, άμα έχεις και παρέα, τέλεια! :)

    Αγαπώ την βροχή

    Αγαπώ τον Γκόρντον Ράμσει. Λατρεύω την δουλειά του! Ο άνθρωπος πετάει!

    Αγαπώ όλα αυτά που πρόκειται να αγαπήσω....


    Ανοιχτή και η δική μου πρόσκληση σε όποιος φίλο-φίλη επιθυμεί να μοιραστεί μαζί μας πράγματα που αγαπάει...

    Καλό μεσημεράκι σε όλους!

    Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

    Έχω ένα μυστικό....

    Μέσα στα πράγματα που αγαπώ να κάνω είναι και το διάβασμα... Μέχρι σήμερα στα 27 μου έχω διαβάσει αρκετά βιβλία πάσης φύσεως... Πριν περίπου δύο χρόνια όμως έπεσε στα χέρια μου ένα συγκεκριμένο και πολύ ιδιαίτερο βιβλίο... Βρισκόμουν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου σε πολλούς τομείς και ένιωθα το αδιέξοδο να με πλησιάζει επικίνδυνα. Ήμουν πολύ απαισιόδοξη βλέποντας την μια καταστροφή πίσω από την άλλη, το μόνο καλό πράγμα που είχε συμβεί τότε ήταν η επιτυχία μου στην παρουσίαση της πτυχιακής που ήταν και μια ανάσα στον τυφώνα "Μέρφι" που με φλέρταρε εκείνη την περίοδο. Μέσα λοιπόν στο "σκοτάδι" μου μια φίλη με πλησίασε και προσπάθησε να μου δείξει ξανά το φως... Με τον δικό της τρόπο όπως προσπαθούσε κάθε φορά από την αρχή που την γνώρισα. Συζητήσεις επί συζητήσεων ξανά και ξανά... Δεν βοηθούσε τίποτα... Βούλιαζα επιτυχώς μέρα την μέρα! Ώσπου μια μέρα που ήμουν μόνη στο σπίτι εκείνης της φίλης (με φιλοξενούσε, γιατί μέσα στον χαμό είχα ξεσπιτωθεί κιόλας μιας και ήμουν φρεσκοχωρισμένη...) χάζευα λοιπόν στην βιβλιοθήκη της για να περάσω την ώρα μου και τότε το μάτι μου έπεσε σε ένα βιβλίο. Το μάτι μου άστραψε για λίγο όπως του Σκρουτζ Μακ Ντακ όταν βλέπει χρυσάφι.. Το πήρα στα χέρια μου . Η πρώτη μου κίνηση ήταν να το γυρίσω ανάποδα και να διαβάσω την "πλάτη" του όπως σε κάθε βιβλίο που πρωτοπιάνω.. Μου είχε κινήσει πολύ την περιέργεια.... Άνοιξα την πρώτη σελίδα... "Πριν ένα χρόνο η ζωή μου βρισκόταν υπό διάλυση..." ήταν τα πρώτα λόγια της συγγραφέως! Όπα λέω εδώ είμαστε! Ξεκίνησα να ο διαβάζω αχόρταγα.. Όσο περνούσαν οι σελίδες τόσο άρχισε να "ανοίγει" ο ουρανός.. Ξαφνικά για κάποιον ανεξήγητο λόγο άρχισα να νιώθω καλά! Ξαφνικά δεν με ένοιαζε τι είχε συμβεί και αυτόματα σταμάτησα να σκέφτομαι το παρελθόν, άλλαξα και συχνότητα και άρχισα να ονειρεύομαι πλέον το μέλλον! Μια ανεξήγητη αισιοδοξία και ένα χαμόγελο με κατέκλυσαν.. Η φίλη μου επέστρεψε στο σπίτι και με βρήκε κυριολεκτικά βουτηγμένη στις σελίδες του. "Α! το ανακάλυψες επιτέλους?" με ρώτησε χαμογελώντας πονηρά και λίγο ανακουφισμένη μπορώ να πω... "Γιατί δεν μου μίλησες νωρίτερα γι' αυτό?" ρώτησα. "Γιατί έπρεπε η κίνηση να γίνει από εσένα! Εκείνο θα σε έβρισκε έτσι και αλλιώς γιατί το είχες ανάγκη και στην ουσία ΕΣΥ το κάλεσες να έρθει σε εσένα"
    Το βιβλίο φυσικά για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα είναι το "SECRET" της Ronda Byrne. Είναι ένα βιβλίο όπου εικοσιτέσσερις άνθρωποι-διδάσκαλοι μιλούν για το μυστικό, για τον Νόμο της Έλξης και για το πιο φυσιολογικό μα τόσο δύσκολο πράγμα στις μέρες μας.. Την θετική σκέψη!
    Μπορεί να σκεφτείτε "ναι καλά τώρα... Σιγά μην λειτουργεί, χαζομάρες..." Και όμως, μιλούν για πράγματα που κάνουμε εμείς στον ίδιο μας τον εαυτό. Πόσα πρωινά έχουμε ξυπνήσει λέγοντας "ωχ, δεν θέλω να πάω στην δουλειά, στο σχολείο κτλ" "Ωχ δεν μπορώ άλλο!" πόσες φορές όταν έχουμε ένα πρόβλημα αντί να δούμε μήπως πίσω από αυτό βρίσκεται κάποια λύση, μια θετική πλευρά αυτό που λέμε κάθε εμπόδιο για καλό, εμείς καταριόμαστε την κακή μας τύχη? Άπειρες!!!! Δεν λέω ότι το βιβλίο είναι μαγικό ή κάτι τέτοιο... Απλά με βοήθησε εκείνη την περίοδο της ζωής μου να αλλάξω τρόπο σκέψης και πραγματικά τα προβλήματα σι γα σιγά λύθηκαν. Μόλις ξεχάστηκα για λίγο και άρχισα να έλκω άσχημες σκέψεις και συναισθήματα τσουπ να τος πάλι ο "Μέρφι"! Αυτές τις μέρες που είμαι σε περίοδο επανεκίνησης ξεκίνησα να το διαβάζω και πάλι... Και δεν σας κρύβω ότι νιώθω πάλι εκείνη την περίεργη αισιοδοξία και εκείνη την ανάσα να με πλημμυρίζει.. Γι' αυτό, αυριο το πρωί αντι να σκεφτείτε κάτι που θα σας αγχώσει μόλις ανοίξετε τα ματάκια σας, ρίξτε ένα πλατύ χαμόγελο και πείτε ευχαριστώ στην μέρα που ξεκινάει, απολαύστε μια μυρωδάτη κούπα καφέ και ξεκινήστε την μέρα σας κάπως έτσι όσες υποχρεώσεις και αν σας περιμένουν! ΚΑι μην ξεχνάτε να μοιράζεστε τις σκέψεις σας με αυτούς που αγαπάτε! Το λέει και φίλτατος Γκαμπριέλ (Μαρκές):

    "Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσε με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ»κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο την δύναμη και την σοφία να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για εσένα

    Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρα σου."

    Να χαμογελάτε πάντα και παντού!

    Καλό, ονειρεμένο βράδυ να έχετε! :)


    Life Changes In A Heartbeat


    Όσο μπαίνουμε για τα καλά στο φθινόπωρο και σιγά σιγά επιστρέφουμε στους ρυθμούς μας τόσο κάθομαι και κάνω ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε. Για μένα πολλές φορές ο Σεπτέμβρης είναι πιο ισχυρός από την Πρωτοχρονιά. Στην ουσία τότε είναι η αρχή της χρονιάς. Τελειώνει το καλοκαιράκι, τελειώνουν οι άδειες, ξεκινάνε τα σχολεία ξανά όλα μπαίνουν σε έναν ρυθμό καθημερινότητας, λίγο άγχους, λίγο ονειρευόμαστε αυτά που ζήσαμε το καλοκαίρι και αυτά που πρόκειται να γίνουν τον χειμώνα που έρχεται, ξεκινούν τα νέα σίριαλ στην τηλεόραση! Αυτό που το πας? Θα πάρει επιτέλους την εκδίκηση της η Ελπίδα από το τσουλάκι την Ξένια?(Θου Κύριε τω στόματι μου... ), τον Οκτώβριο περιμένω πως και πώς "Το Νησί"! Όσοι δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο σας το προτείνω! Οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές που νομίζεις ότι είσαι και εσύ κάπου εκεί στην Σπιναλόγκα.. σαν να ξέφυγα λίγο όμως από αυτό που ξεκίνησα να γράφω... Το έχω αυτό το κακό άμα ξεκινήσω να μπλαμπλαδιζω...
    Σκέφτομαι λοιπόν ότι πέρσι τέτοιο καιρό μετά από την πρόσφατη απόλυση μου και επιστροφή στα πάτρια εδάφη ήμουν χαμένη στο διάστημα... Δεν ήξερα τι θα κάνω, πως θα κυλήσει αυτός ο χειμώνας, θα βρω δουλειά γρήγορα?Θα βρω σπίτι να νοικιάσω? Ο Γιώργος (ο κολλητός μου) θα κρατήσει την υπόσχεση του να συγκατοικήσουμε μόλις τελειώσει το στρατιωτικό του? Και πόσο καιρό θα μου πάρει να προσαρμοστώ ξανά στο πατρικό μετά από 6 χρόνια απουσίας? από όλα αυτά δεν έγινε τίποτα τελικά.... Δεν βρήκα δουλειά όλο τον χειμώνα, δεν βρήκα σπίτι, δεν συγκατοίκησα με τον κολλητό μου γιατί απλούστατα δεν κράτησε τον λόγο του, εξακολούθησα να είμαι χαμένη στο διάστημα, εξακολούθησα να είμαι αγχωμένη και να μην μπορώ να προσαρμοστώ στο σπίτι των γονιών μου. Και έφτασα στο επόμενο καλοκαίρι ένα χρόνο μετά στην ίδια κατάσταση με λίγο διαφορετικά θέλω αυτή την φορά. Σκέφτομαι πόσα μπορούν να συμβούν και να μην συμβούν μέσα σε ένα χρόνο. Για παράδειγμα η πολύ καλή μου φίλη πέρσι δεν είχε δουλειά, ήταν έτοιμη να χωρίσει από την δεκάχρονη σχέση της, ζούσε με τους γονείς της και ήταν τόσο φρικαρισμένη που δεν μπορούσε να την πλησιάσει άνθρωπος! Φέτος όλα αλλάξαν. Ζει με την δεκάχρονη σχέση της πλέον αρραβωνιασμένη, έχει την δουλειά της και μια νορμάλ ήρεμη ζωή. Γιατί η ζωή μας μπορεί το επόμενο λεπτό να ανατραπεί! Είναι το πιο περίεργο και συναρπαστικό παιχνίδι! Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό... Φέτος λοιπόν και για εμένα όλα αρχίζουν να ανατρέπονται. Και η ζωή αρχίζει να παίρνει άλλη τροπή... Και αυτό είναι το συγκλονιστικό του πράγματος! Και ανακαλύπτω πόσο υπέροχο είναι να είσαι δημιουργικός, να ψάχνεις, να τρέχεις να ζεις σε μια μικρή ρουτίνα... Ζωή... μια λέξη, τόσες έννοιες από πίσω της... Όμορφη ζωή.... Και βρίσκεις πάλι όχι έναν αλλά πολλούς λόγους να χαμογελάς, να γελάς! Να μοιράζεσαι πράγματα με όσους αγαπάς... Ωχ.. άρχισα τις φιλοσοφίες! Κάπου εδώ σας αφήνω λοιπόν! Καλή συνέχεια να έχετε και μια όμορφη μεεερααα!!!

    Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

    ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ!!!!

    Καλησπέρα σας! Μετά απο μια όμορφη απόδραση στην πόλη των γουναράδων επέστρεψα και πάλι στην βάση μου.. Ηρέμισα, χαλάρωσα γέμισα τα μάτια μου εικόνες και χρώματα, τα πνευμόνια μου καθαρό αέρα και την ψυχή μου με όμορφες στιγμές παρέα με πολύ καλούς φίλους... Επιστρέφοντας λοιπόν μπήκα στον "κήπο" μου για να δω τι έγινε όσο έλειπα... Και βρήκα μια πρόσκληση για παιχνίδι!!!! Ή καλύτερα να πω παιχνίδια??????? Η πρόσκληση ήρθε απο την γλυκιά dreamblogger (ή sweety :) ) και την ευχαριστώ για την ευκαιρία να συμμετέχω σε αυτό το όμορφο παιχνίδι... :) Ας ξεκινήσουμε λοιπόν! Πρώτα το παιχνίδι ΑΓΑΠΩ...

    Δέκα πράγματα που αγαπώ...

    1) Αγαπώ..την οικογενειά μου (νομίζω πως κανείς δεν θα ξεφύγει απο αυτό το κλισέ αλλα είναι η πιο μεγάλη αλήθεια μας...) γιατί σε κάθε δύσκολη στιγμή ξέρω οτι θα είναι κάπου εκεί να μου πιάσουν το χέρι και να ξεκινήσω απο την αρχή...

    2)Αγαπώ... τους τρεις υπέροχους, παχουλούς ψιψινους μου! Τον Ρένο, Τίτο και Τηλέμαχο! Για τις ζεστές αγκαλιές που μου κάνουν το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο, για το ειλικρινές βλέμμα αγάπης όταν χαιδεύω την πλατούλα και τα αυτάκια τους και γιατί ειναι υπέροχα ψυχουλίνια!

    3)Αγαπώ... τους φίλους μου ακόμα και αυτούς που πλέον δεν είναι κοντά μου γιατί αυτά που μοιράστηκα μαζί τους και αυτα που θα μοιραστώ είναι απο τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μου. Είναι όλες μου οι αισθήσεις και είναι εκεί δίπλα μου σε όποιο σημείο του χάρτη και να βρίσκονται...

    4)Αγαπώ... την θάλασσα. Για την ακρίβεια την ΛΑΤΡΕΥΩ! Νομίζω πως αν με ρωτούσαν τι θα ήθελα να είμαι σε κάποια άλλη ζωή θα έλεγα κύμα... Για να μπορώ να την αγκαλιάζω συνεχώς!

    5)Αγαπώ.... την δουλειά μου που είναι η μαγειρική! Την θεωρώ πολύ δημιουργική, με κρατάει σε διαρκή ενέργεια και είναι ένας ακόμα τρόπος για να εκφράζομαι. Επίσης δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απο το να μαγειρέψω για αυτούς που αγαπώ και μετα να τους βλέπω να απολαμβάνουν τις γεύσεις μου.

    6)Αγαπώ... το θέατρο, την μουσική και τα βιβλία μου! Γιατί είναι εγώ... απλά...

    7) Αγαπώ... την Άνω Πόλη και την Παραλία Θεσσαλονίκης για τις ατελείωτες βόλτες, τις υπέροχες εικόνες και τις γλυκιές στιγμές που έχω περάσει εκεί απο παιδί.

    8)Αγαπώ... την αγκαλιά του.

    9)Αγαπώ... τα όνειρα που κάθε λεπτό της ημέρας γιατί είναι ξεχωριστά και μου δίνουν κουράγιο για να συνεχίσω.

    10) Αγαπώ... τα ηλιοτρόπια φυσικά! τα λουλουδάκια μου! Μου θυμίζουν τον Ήλιο, ζεστό, χαμογελαστό να τρυπώνει στην καρδιά και να ζεστένει την καρδιά μου :)

    Αυτά ήταν κάποια απο τα πολλά που αγαπώ...

    Επόμενο παιχνίδακι ερωτήσεων...

    Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι όταν ήσουν μικρή?
    Μου άρεσε να παίζω επιτραπέζια με τον αδερφό μου διάφορα και ανάλογα την διάθεση μας. Είτε αυτό ήταν γνώσεων είτε ήταν γκρινιάρης κτλ...

    Ποιο φαγητό μισείς?
    Το σπανακόρυζο. Δεν ξέρω γιατί αλλά απο μικρή ούε να το ακούσω δεν θέλω! Το τι σκαρφίζομαι κάθε φορά για να το αποφύγω δεν λέγεται!

    Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρή?
    Ηθοποιός, έχω πάθος με το θέατρο. Διαφορετικά έλεγα οτι θα γίνω κομμώτρια γιατί μου άρεσε να χτενίζω με τις ώρες τις κούκλες μου και αργότερα τις φίλες μου χιχιχιχι :)

    Γυμνάζεσαι?
    Σχεδόν κάθε μέρα περπατάω απο την αρχή της Παραλίας ώς το Μέγαρο Μουσικής και μετά πάλι επιστροφή με τα πόδια. Πιο αραιά κάνω λίγο ποδήλατο.

    Προτιμάς αθλητικό ή κυριλέ ντύσιμο?
    Ότι με κάνει να νιώθω άνετα. Κυριώς χαλαρό ντύσιμο, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν θα πώ όχι και σε ένα όμορφο φουστανάκι ή ένα ζευγάρι γόβες (και τώρα πάλι θυμήθηκα κάτι γοβίτσες που έχω βάλει στο μάτι έδω και έναν μήνα!!!! Θα γίνουν δικές μου, δικές μου! Σαν το γκόλουμ ακούστηκε αυτο... χμ... )

    Σου αρέσουν οι ξανθοί ή οι μελαχρινοί?
    Μελαχρινοί με μια δόση γκριζαρίσματος συνήθως....

    Αγαπημένο χρώμα?
    Μπλέ! Σε ότι απόχρωση και αν είναι...

    Τι σου αρέσει περισσότερο στο blogging?
    χμ... Μου αρέσει που είναι ενας προσωπικός χώρος στον οποίο μπορώ να μοιράζομαι ότι θέλω, να εκφράζομαι και να ανταλάσσω απόψεις που σημαίνει αυτόματα οτι κάνω γνωριμίες και αναπτύσω νέες φιλίες. Μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω νέους ανθρώπους, που μπορεί υπο άλλες συνθήκες να μην περνούσαν απο τον δρόμο μου ή εγώ απο τον δικό τους. Ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του ιστορία να σου πεί, όλα είναι εμπειρίες...

    Τι σου φτιάχνει τη διάθεση?
    Η μαγειρική, ένα αγαπημένο τραγούδι, η φωνή αγαπημένων προσώπων στο τηλέφωνο, μια αγκαλιά, μια βόλτα στην θάλασσα, ένα ποτήρι κρασί και πολλά πολλά άλλα μικρά πραγματάκια που τα ανακαλύπτω σαν θησαυρό!

    Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό?
    Πατάτες. Τηγανητές, ψητές, βραστές με σάλτσα ή χωρίς... Δεν μπορώ να αντισταθώ! γιαμ, γιάμ!

    Τι σε κεντρίζει στον άλλον?
    Το βλέμμα του, το χαμογελό του και το χιούμορ του.

    Αγαπημένος τόπος διακοπών?
    Η φαντασία μου. Εκεί κάνω τα πιο όμορφα ταξίδια και πάντα με όσους αγαπώ!

    Μια σχολική πλάκα που θα σου μείνει αξέχαστη?
    Ήμουν σχετικά ήσυχο παιδί στο σχολείο....

    Τι μάρκα υπολογιστή έχεις?
    Fujitsu Simens Laptop.

    Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου?
    Το καθαρματάκι ο κολλητός μου... Ότι και να μου κάνει δεν μπορώ να του κρατήσω κακία.
    Και τώρα τελευταία ένα άλλο "καθαρματάκι"....

    Ποιος είναι ο πιο εκνευριστικός γείτονας,συνάδελφος,συμφοιτητής?
    Εκνευριστικός γείτονας είναι ένας τύπος που έρχεται και κάθεται στο καφέ δίπλα απο το σπίτι μου και μας παίρνει τα αφτιά κάθε φορά, συνάδερφος ήταν μια κοπελιά που έβαζε συνεχώς σπιουνιές ανάμεσα σε όλους μας με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μας σωστά αφού τρωγόμασταν σαν τα κοκόρια και συμφοιτητής ένα παλικάρι που προσπαθούσε να δείξει σε όλυς οτι έχει τις περισσόετρες γνώσεις, τους καλύτερους βαθμούς την τέλεια ζωή κτλ κτλ.... άραξε φίλε!

    Ποιο είδος μουσικής ακούς;
    Ότι μπορεί να ερεθίσει το αφτί μου απο κλασσική μέχρι Ζαφείρη Μελά, ανάλογα την διαθεσή μου, την παρέα και την στιγμή. Πολλές φορές και η σιωπή είναι η καλύτερη μουσική. Αλλά το σίγουρο είναι οτι χωρίς αυτήν δεν μπορώ να ζήσω, υπάρχει παντού!

    Τι σε αποθεί στο άλλο φύλο;
    Υπάρχουν κάποιες άσχημες συνήθειες με τις οποίες τα αγόρια διασκεδάζουν αλλά έγω ή εκνευρίζομαι ή είμαι έτοιμη να τους φέρω στο κεφάλι ότι βρω μπροστά μου! Συνήθειες όπως διαγωνισμός ρεψίματος ή το να βαθμολογούν όποια γυναίκα περνάει απο μπροστά τους.

    Καριέρα ή οικογένεια;
    Δύσκολη ερώτηση... Οικογένεια όμως γιατί το να κρατήσεις ένα τρυφερό πλασματάκι στην αγκαλιά σου που θα σου σκάσει το πιο υπέροχο χαμόγελο του κόσμου δεν συγκρίνεται με τιποτα!!!!

    Ποιο είναι το μεγαλύτερο προτέρημα σου;
    χμ... αυτο δεν μπορώ να το πω εγώ...

    Τι είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο;
    Την "τρέλλα" μου...

    Αν ήσουν άντρας/γυναίκα για μια μέρα τι θα έκανες;
    Ωχ! Ξαφνικά αγχώθηκα! Είναι τόσα που θέλω να κάνω και δεν ξέρω αν θα προλάβω... χιχιχι

    Πια είναι η χειρότερη ανάμνησή σου ever;
    Το τελευταίο βλέμμα της καλυτερης μου φίλης πριν χωρίσουν για πάντα οι δρόμοι μας και τα τελευταία της λόγια. Μαχαίρι στην καρδιά.

    Ποιο μέρος θέλεις να επισκεφτείς κάποια στιγμή στη ζωή σου;
    Είναι πολλά... Βαρκελώνη, Αστυπάλαια, Φολέγανδρος, Τοσκάνη, τον Μύρτο της Κεφαλονιάς, το Πόρτο Κατσίκι της Λευκάδας, τον Μονοναύτη στο Ηράκλειο Κρήτης, την Πορτογαλία και πολλά πολλά ακόμα...

    Αυτό ήταν? απάντησα ΣΕ ΟΛΕΣ! χαχαχα! Εδώ όμως σας αφήνω... Πάω για νάνι... Εαν βρω κουράγιο άυριο μπορέι να συνεχίσω και εγώ με δικές μου ερωτήσεις προς τους συμπαίκτες!

    Σας φιλώ να έχετε όμορφο βράδυ γεμάτο ηλιόλουστα όνειρα!
    Και φυσικά με την σειρά μου καλώ όλους τους φίλους bloggers να συμμετάσχουν σε αυτό το παιχνίδι ερωτήσεων :)







    Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ...



    ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΙΩΛΑ. ΥΠΕΡΟΧΟ...

    ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
    ΛΙΩΝΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
    ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΖΕΣΤΟΣ
    ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΖΕΣΤΟΣ

    ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ
    ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΟΝΗ
    ΚΑΙ 'ΣΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ
    ΟΛΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ

    ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
    ΙΣΩΣ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
    ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΩ
    ΞΑΝΑ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

    ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΑΠΛΩΣΩ
    ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΨΗΛΑ
    ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

    ΟΤΑΝ ΜΕΝΕΙ ΣΗΜΑΔΙ
    ΑΠΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΧΑΔΙ
    ΞΕΝΥΧΤΑ ΜΙΑ ΠΛΗΓΗ
    ΠΑΛΙ ΩΣ ΤΗΝ ΑΥΓΗ

    ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
    Σ'ΑΓΑΠΩ ΜΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ
    ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ
    ΜΕΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ

    ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
    ΙΣΩΣ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
    ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΩ
    ΞΑΝΑ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

    ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΑΠΛΩΣΩ
    ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΨΗΛΑ
    ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
    ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

    ΣΑΓΑΠΩ ΜΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ
    ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ
    ΜΕΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ...

    Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ...



    Περίεργο πράγμα η αγάπη τελικά....

    Δύσκολος καιρός για Πρίγκηπες!


    Δεν μου αρέσει αυτό που νιώθω αυτή την στιγμή... Φοβάμαι οτι γίνεται κρίση πανικού και αυτό με τρελένει ακόμα περισσότερο.. Θέλω να φωνάξω, να βγω στον δρόμο να τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορώ... Έχω θυμό μέσα μου..Πολύ θυμό και δεν το μπορώ ... Δεν μπορώ να το αντέξω άλλο... Είναι Κυριακή, μια όμορφη φθηνοπωρινή μέρα, με μια γλυκιά ψυχρούλα. Κανονικά θα έπρεπε να μαγειρέψω το φαγακι μου για να φάμε με την οικογενειά μου το μεσημέρι και μετά να βολτάρω παραλιακά. Άντ αυτού σηκώθηκα με ένα αίσθημα
    άγχους, πίεσης, "τι θα κάνω τώρα?", λουσμένο με μια εσάνς θυμού! Και ποιός φταίει για αυτό? Εσύ..... Όχι καλέ μου... Δεν φταίς εσύ... Έσυ κάνεις αυτό που νιώθεις, αυτό που γουστάρεις! Έγω φταίω που το ανέχομαι....Εγώ που ψάχνω τρόπους να σε δικαιολογήσω γιατί η καρδιά μου ακόμα χτυπάει στον ρυθμό σου. Γιατί ακόμα καίγομαι όταν ακούω το όνομα σου και την φωνή σου... "Που είσαι μικρούλα μου?" Θές πραγματικά να σου πω? Δεν κάνει είμαι και σε δημόσιο χώρο.... Πάντα έτσι ήμουν... Μέσα απο όλη την μαυρίλα το χιούμορ, χιούμορ (και ας είναι και κρύο καμια φορά). Τι κάθομαι και λέω πρωί πρωί ρε παιδιά? :( Δεν ξέρω τι να κάνω... Δηλαδή ξέρω... Η λογική μου το λεει ξεκάθαρα όπερ και ξεκίνησα το σχέδιο λογική! Και τότε έρχεται η καρδιά ξεκαρδισμένη και λέει "Θα καταφέρεις να ξεφύγεις απο εμένα?" Και τότε αρχίζει η εξής διαδρομή... Σκέφτομαι, όλη την ημέρα ότι μπορεί να φανταστεί ανθρώπινο μυαλό... Και μετά νιώθω πως παίζω σε ταινία τύπου "Inception" και με πιάνουν οι τάσεις φυγής πάλι... Παίρνω δρόμους και δρομάκια μέχρι να φτάσω στην αγαπημένη μου... Θαλασσίτσα μου... Μόνο εσύ με ηρεμέις.... Και τώρα πάλι τα ίδια... Τηλέφωνο σε φίλη εκτός πόλεως "Να έρ
    θω?" έτσι γιατί περίεργα την είδα.... Στο τέλος όμως φίλοι και φίλες... Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά... Γιατί λοιπόν εμείς (στην συγκεκριμένη περίπτωση εγώ) τα δραματοποιούμε και τους δίνουμε έκταση κυρίως όταν πρόκυτε για αισθηματικούς λόγους? Ε?
    Όπως και να έχει... Καλή Κυριακή να έχουμε, να περάσετε καλά με συννεφιά ή χωρίς μιας και ο Σεπτέμβρης άρχισε να ντύνεται πιο ζεστά...

    Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

    ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΟΚ!


    Μια νέα μουσική εκπομπή από το ραδιόφωνο της Κύπρου. Οικοδεσπότης ο δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός Πάμπος Φιλίππου. Πάμε λοιπόν! Συντονιζόμαστε με ροκ διάθεση για μουσικά ταξίδια!

    Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

    Ορκίζομαι να είπω την αλήθεια.... ΤΡΙΧΕΣ!

    Πόσο δύσκολο είναι να πεις αυτό που πραγματικά νιώθεις σε έναν άνθρωπο? Γιατί καθόμαστε και παίζουμε τις κουμπάρες? Αφου ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ! Τουλάχιστον ας είναι να πληγωθεί με την αλήθεια. Έκτος και αν κάποιος ξέχασε το περιεχόμενο του παντελονιού του αλλού.... Ουφ πλέον!

    Dream Within A Dream

    You mustn’t be afraid to dream a little bigger, darling....



    Είδα την ταινία και ομολογώ πως αυτό που με καθήλωσε εκτός απο την ιδέα του σεναρίου ήταν η εκπληκτική μουσική που κυριολεκτικά σε οδηγεί σε εναν κόσμο ονείρου. Λίγο ψυχεδελική, εισβάλει σιγά σιγά μέσα σου και χωρίς αν το καταλάβεις βρίσκεσαι ξαφνικά σε άλλους κόσμους με ένα ή περισσότερα επίπεδα :)

    Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

    Σε μυρίζω στο άερα του χειμώνα...



    Λατρεμένο τραγούδι...

    Τι και αν με πίκρανες πολύ
    μέσα μου η αγάπη
    ζωντανή είναι για εσένα
    όπως τότε που σε είχα

    Κατάρα αν είσαι η προσευχή
    η κάποιας θάλασσας ακτή
    που με μάγεψε
    στα αλήθεια....

    Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα
    Με χαιδεύεις όταν γίνεσαι βροχή
    Να γυρίσεις σαν θα ρθούν τα χελιδόνια
    και της άνοιξης να πάρεις την μορφή...

    Μα λεν συνέχεια οι παλιοί
    πως αν ραγίσει το γυαλί
    σβήνει η αγάπη
    και η θλίψη καίει τα στήθια

    Και αν βρει ο χρόνος γιατρικό
    και πεις ξανα το σαγαπώ
    ψέμα αν είναι δεν θα ξέρεις η αλήθεια...

    Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα
    Με χαιδεύεις όταν γίνεσαι βροχή
    Να γυρίσεις σαν θα ρθούν τα χελιδόνια
    και της 'ανοιξης να πάρεις την μορφή...