ΤΑ ΛΕΜΕ...

Ένα τραγούδι, δύο χώρες, μια παρεξηγημένη λέξη μα... τόσα συναισθήματα που κάποια στιγμή όλοι λίγο πολύ νιώσαμε ή και προκαλέσαμε....

Bastardo

C'è una ragione di più
l'hai detto... ma che bravo
ma questa parte di te
davvero la ignoravo.

Non me l'aspettavo davvero
è come bere il potente veleno
è amaro
non recuperare ti prego.

Tanto più parli e ancora meno ti credo,, Peccato!
Lascia al silenzio la tua verità
aspetta...
voglio dirti quello che sento.

Fatti morire nello stesso momento!
Bastardo!!!
Voglio affrontarti nello stesso momento!
Voglio bruciarti nello stesso momento!

Per poi vederti cenere, bastardo!
Farti soffiare su di te, il vento!!!
Io spezzata in due dal dolore!!!
Mentre ti amavo tu facevi l'amore, per gioco!!!

Lasciami sognare la vita
l'hai detto tu quando è finita
è finita
io vado.

Chissà se un giorno poi mi passerà,
la rabbia che porto nel cuore.
Voglio dirti quello che sento!

Fatti morire nello stesso momento!
Bastardo!!!
Vederi gli Occhi tuoi in un mare profondo!
Farti affogare nei Singhiozzi del pianto!

E spingerti sempre più giù!
Bastardo!!!
Ma purtoppo tocca a me.
Soffrire, gridare, morire...

Tu, hai preso senza dare mai noi
la cosa che non vuoi.
Maledetto sporco amore!!!
Voglio dirti quello che sento.

Fatti morire nello stesso momento!
Bastardo!
E vederti cenere!
Purtroppo tocca a me

soffrire, gridare, ti amo,
bastardo!

Μπάσταρδε!

Υπαρχει ενας λόγος παραπάνω

το είπες... μα τι καλός

μα αυτή την πλευρά σου

πραγματικά την αγνοούσα

δεν το περιμενα πραγματικα

ειναι σαν να πίνω ισχυρό δηλητήριο

είναι πικρό

μην προσπαθεις να το σωσεις, σε παρακαλώ

'Οσο πιο πολύ μιλάς , τόσο λιγότερο σε πιστεύω, κρίμα

Ασε στην σιωπή την αλήθεια της

Περίμενε.....

Θέλω να σου πώ αυτο που νοιωθω....

να σε κάνω να πεθανεις την ιδια την στιγμή!

Μπάσταρδε!

Θελω να σε αντιμετωπίσω χωρίς κλάμα!

Θέλω να σε καψω με την φωτια που έχω μέσα μου!

για να σε δω μετα σταχτη Μπάσταρδε!

Να κανω να φυσηξει πάνω σου, ο ανεμος!

εγω σπασμενη στα δυο απο τον πόνο

καθως σ' αγαπησα εκανες ερωτα, για πλάκα!

Ασε με να ονειρευτω την ζωή

το Ειπες εσυ οτι οταν κάτι τελειώνει ... τελειώνει...

φευγω...

ποιός ξέρει εαν μια μέρα μετά μου περασει

ο θυμος που εχω στην καρδιά...

Θέλω να σου πώ τι αισθάνομαι....

Θέλω να πέθανεις αυτή την στιγμή!

Μπάσταρδε!

να δώ τα μάτια σου μεσα σε μια βαθειά θάλασσα!

να σε κανω πνιγείς μεσα στα αναφυλλητα του κλάμματος!

και να σπρωχνω παντα πιο κατω!

Μπάσταρδε!

Αλλά δυστυχώς ειναι η σειρα μου...

να υποφερω, να φωναζω, να πεθανω .....

εσύ...

πήρες, χωρίς να δώσεις ποτε

εμείς...

αυτό που δεν θές!

Καταραμένη βρώμικη αγαπη!

Θέλω να σου πώ τι αισθάνομαι....

Θέλω να πέθανεις αυτή την στιγμή!

Μπάσταρδε!

Και να σε βλέπω να γίνεσαι σταχτη Μπάσταρδε!

Αλλά δυστυχώς ειναι η σειρα μου...

να υποφερω, να φωναζω, σε αγαπώ ..... Μπάσταρδε!

Πάμε τώρα να δούμε και την ελληνική εκδοχή....

http://lyricstranslate.com

Happy Valentine? Ή άστο για του χρόνου?

"Πες μου πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς? Ειλικρινά όμως..." μια ερώτηση που μου κάνανε πριν από λίγο καιρό. Δεν απάντησα... Σε δευτερόλεπτα πέρασαν όλα από το μυαλό μου. Όλοι... Ένας προς ένας.. Πρόσωπα χαμογελαστά, χέρια απαλά μπλεγμένα στα δικά μου, μάτια να "φωνάζουν" σιωπηλά. Όλα περάσαν μπροστά από τα δικά μου μάτια... Και για λίγο η αφή μου γέμισε... Καθώς άγγιζα τα δικά του μαλλιά το χέρι μου ταξίδεψε σε εκατοντάδες στιγμές...
"Πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς?" σαν μαχαίρι ήρθε η ερώτηση. Και εκείνος κουλουριάστηκε ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου σαν ερωτευμένος γάτος....

Πολλές φορές όταν μου κάνανε παρόμοιες ερωτήσεις απαντούσα αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ. Απαντούσα με την καρδιά, με την στιγμή εκείνη που με έλουζε, με έπνιγε από το πολύ μου "θέλω!" και με παρέσυρε σαν ορμητικό ποτάμι. Γιατί έτσι ερωτεύομαι... Με όλες τις αισθήσεις. Αν δεν είναι έτσι δεν υπάρχει νόημα... Υπήρξαν και φορές που όταν ρωτήθηκα μετά από κάποιους δύσκολους χωρισμούς, καθυστέρησα να απαντήσω και τότε απλά καταλάβαινα ότι όλα πριν έρθει ο χωρισμός ηταν ουτοπικά...
Σαν κοριτσάκι πίστευα ότι το να είσαι ερωτευμένος είναι κινητήριος δύναμη... Και όλα ήταν όμορφα οταν κάποιος υπήρχε στην καρδιά μου... Διάβαζα ιστορίες αγάπης απο όλο τον κόσμο, απο όλες τις εποχές... Μυθυστορήματα, τραγούδια και ταινίες... Αγόρι γνωρίζει κορίτσι (στην πιο συνηθισμένη μορφή έρωτα, αλλα μετλα θα μπλεχτούμε πολύ αν το αναλύσουμε... ) στην αρχή το αγόρι κάνει οτι μπορεί για να κατακτήσει το κορίτσι ή εκείνο λιώνει μέρα νυχτα μέχρι ο καλός της να καταλάβει τα αγνά της αισθήματα και να γίνουν ένα. Κάπου εκεί έρχεται και το happy end και το "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"( και αυτό παίζεται πλέον στις μέρες μας... ). Όνειρευόμουν, σκεφτόμουν, έγραφα γι'αυτο τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Περίμενα... Και πέρασαν απο την ζωή μου (μέχρι σήμερα) αρκετοί άνθρωποι που με συγκίνησαν.

Και ήρθαν, και μείναν, και φύγαν.... Αφήσαν ενα λιθαράκι, με κάναν λίγο πιο σοφή και εγώ απλά συνέχιζω... άλλοι με πονέσαν, άλλοι με πληγώσαν, άλλοι απλά κάναν τον κύκλο τους και φύγαν, άλλους τους πλήγωσα εγώ, άλλοι ακόμα υπάρχουν με άλλη ονομασία στην ζωή μου.... Υπήρξαν όμως στην ζωή μου και αυτό δεν αλλάζει..
Πάντα αναζητάμε το άλλο μας μισό. Το κομμάτι που πήρε ο Θεός για να μας δημιουργήσει. Να ενωθεί να γίνει ένα σώμα ξανά... Δοκιμές και δοκιμασίες πολλές. Μέχρι να ταιριάξει απόλυτα. Να μην υπάρχει ρωγμή, ίχνος!
Μικρή περίμενα αυτή την μέρα σαν κάτι το ιδιαίτερο. Όσο περνάν τα χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση... Μπορείς να είσαι το ίδιο ερωτευμένος και να το δείχνεις στον ανθρωπό σου όλο το χρόνο? Όλες τις ημέρες να μπορούσα να το κάνω αυτό....



Έτσι ερωτεύομαι και έτσι το δείχνω... 365 μέρες τον χρόνο....



Και είναι στιγμές που μπορεί ο έρωτας σου να είναι απλά ένα τραγούδι, μια ταινία, μια βόλτα, μια στιγμή... Και γεμίζεις αγάπη.... Και αυτές τις στιγμές τις αγαπάω ακόμα πιο πολύ.



Όμορφες στιγμές....



Εσείς πόσο καιρό έχετε να ερωτευτείτε? ....

ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΥΧΕΡΟ ΜΟΥ ΑΣΤΕΡΙ......

Στίχοι: Χριστόφορος Μπαλαμπανίδης
Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ηρώ


Είσαι για μένα το πεπρωμένο μου
το πρώτο φιλί μου
και τελευταίο μου
Το κόσμο μαθαίνω
στ'ανήσυχο βλέμμα σου
ζω και πεθαίνω
κρυμμένη πια μέσα σου

Νιώθω γεμάτη αγάπη για σένα
και τίποτα δε μ'ενδιαφέρει
νιώθω πως είσαι το φως στη ζωή μου
το τυχερό μου αστέρι

Είσαι για μένα το πεπρωμένο μου
φιλμ της ζωής μου
το αγαπημένο μου
Μ' αρέσει να γίνω
το μέλλον, το κάρμα σου
της νύχτες να πίνω
ζεστή την ανάσα σου

Νιώθω γεμάτη αγάπη για σένα
και τίποτα δε μ'ενδιαφέρει
νιώθω πως είσαι το φως στη ζωή μου
το τυχερό μου αστέρι

Όνειρα, χρώματα και αισθήσεις. Σκέψεις που χάνονται με την αυγή.

Όλα αλλάζουν, εγώ οι φίλοι μου, οι καθηγητές, τα θέματα στις εξετάσεις, οι γονείς μου, οι παππούδες, οι γάτες μου, ο διαδικτυακός μου κόσμος, ο αδερφός μου, οι άνθρωποι γύρω μου, η μέρα που ξημερώνει και βραδιάζει. Όλα αλλάζουν... Η γεύση τους είναι διαφορετική. Η εικόνα τους άλλοτε φωτεινή και άλλοτε θολή. Τα πάντα με μουσική υπόκρουση.. Ο κόσμος μου περίεργος και θαμπός. Και θολός, γεμάτος υγρασία. Γεμάτος περίεργα όνειρα, σκιές, τύψεις. Τα βράδια με επισκέπτονται ολοζώντανες... Εκείνες.. Εκείνη... Πότε γελάει, πότε κλαίει... Μου απλώνει το χέρι, με ρωτάει γιατί... Στέκει μπροστά στην θάλασσα ήρεμη και χαμογελάει σαν καλοκαιρινό όνειρο, όπως την ήξερα πάντα με τα σγουρά πυκνά μαλλιά της, τα βυσσινή χείλη, και το λευκό χαμόγελο... Τα μάτια της αμύγδαλα μισόκλειστα από τον ήλιο... Και σαν κάνω πως πλησιάζω χάνεται... Πάντα θεατής. Από εδώ και πέρα θεατής. Δεν θα σε ξαναπλησιάσω φίλη μου. Ούτε εσύ.... Βάλαμε γραμμές και όρια.... Παίζουμε στα κύματα κάποιες στιγμές, είμαστε και πάλι παιδιά. Φοράω το μαγιό μου το παιδικό, έχω πλεξιδάκια στα μαλλιά, κοκαλάκια και ενα σπασμένο δόντι. Εκείνη μια μεγάλη μπάλα. Μου τη πετάει και γελάει... Μετά φως. Άμμος ξανθή, κυμα γαλάζιο με αφρό λευκό. Ενα κοράλι, μια πετρούλα, μια καρδιά... Μεγαλώνουμε πάλι. Καπνίζω. Σε εναν κήπο. Πράσινο παντού και κόκκινα λουλούδια. Προσπαθώ να τα κόψω για εκείνη. Αίματα στα χέρια μου. Κλαίω. Εκείνη με κοιτάει βουβά. Δεν μιλάει, δεν γελάει, δεν κλαίει. Μου απλώνει το χέρι. Την ακολουθώ σε εναν περίεργο λαβύρινθο.
Γαλάζιο και κόκκινο και μαύρο μετά.... Φως δυνατό και έρχεται εκείνος ξανά... Να με φάει αργά... Η ζωή προχωράει και οι κρυφές πληγές δεν φεύγουν, δεν κρύβονται, δεν καλύπτονται... Με την πρώτη ευκαιρία ξανά εκεί στο προσκήνιο. Και εγώ εκεί στην μέση ενός ατέλειωτου κύκλου να γυρνάω σαν την χρυσόμυγα... Βζζζζζζζζζζζζ.........








Καλοκαιριάζει. Φοράω μια μπλούζα χρωματιστή, σαγιονάρες, τα μαλλιά μου σγουρά αφημένα στους ώμους. Προχωράω. Κάνει ζέστη. Δεν με νοιάζει, Είμαι ευτυχισμένη. Κρατώ στα χέρια μια σακούλα. Μέσα έχει θησαυρό... Τα βήματα μου αργά με μια βιασύνη. Λαχταρώ να φτάσω στον προορισμό μου μα φοβάμαι... Κόβεται η ανάσα... Σκέφτομαι... Σκέφτομαι και προχωρώ. Στο μυαλό μου μια μουσική ασταμάτητη. Μουδιάζω ολόκληρη όλο και περισσότερο... Τα βήματα μου πετάνε.... Η καρδιά μου είναι ακόμα ψύχραιμη. Κλείνω τα μάτια, κατεβαίνω από το λεωφορείο. Στην τελική ευθεία. Σε λίγο η ζωή θα παίξει την καρδιά μου στα χαρτιά.... Η καρδιά μου Άσσος στο μανίκι του. Η φωνή του στα αφτιά μου. Σκάλες... Πολλές σκάλες και ξαφνικά μια αγκαλιά. Ονειρεύομαι. Μπορώ να μείνω εκεί μέσα για πάντα? Μπορώ να χαθώ αυτή την στιγμή? Λίγα δευτερόλεπτα μπορούν να γίνουν ξαφνικά ώρες? Βρίσκομαι εκεί στον χώρο σου. Τα μάτια μου σαν κάμερα. Προσπαθώ να σε χορτάσω. Κοιτάω. Δεν το πιστεύω. Μόνο να ήξερες τι σημαίνεις για εμένα.... Καπνίζω. Φυσάει ξαφνικά ένα δροσερό αεράκι. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Η θάλασσα μου κλείνει το μάτι. Ξέρουμε και οι δυο την συνέχεια. Καπνίζω. Μιλάω. Δική μου είναι αυτή η φωνή? Εγώ είμαι αυτή που μιλάω και εσύ με ακούς? Και χάνομαι. Χακί, μπεζ, λευκό, πράσινο, λίγο μαύρο και πάλι μπεζ... Ριγέ ασπρόμαυρο και έρχεσαι πιο κοντά μου... Τα χέρια ταξιδεύουν. Αφή, γεύση. Φιλί κόκκινο και βαθύ. Τα χείλια σου στα μάτια μου, στον λαιμό. Τα μάτια κλειστά. Αγκαλιά. Ακοή, όσφρηση, όραση.... Όλες οι αισθήσεις σε τέλεια εναρμόνιση... Αγκαλιά. Δεν θέλω να φύγω. Δεν θα φύγω ποτέ από αυτή την αγκαλιά. Γίνεται να περιμένεις 27 χρόνια για να ζήσεις 27 χρόνια ολόκληρα σε ένα απόγευμα? Φως Λευκό ξανά. Εκείνος στο φως Εκείνος απλώνει το χέρι του, κλείνει το παραθυρόφυλλο. Αφή... Οι αισθήσεις μου αχόρταγες. Τα δάχτυλά μου ταξιδεύουν, ψάχνουν, νιώθουν. Καπνίζω για να κρύψω πίσω απο τους καπνούς την καρδιά μου. Κλείνω τα μάτια για να μην φανούν τα δακρυά μου... Γυρνάω την πλάτη. Αγκαλιά. της παρηγοριάς. Δεν θα φύγω ποτέ απο αυτη την αγκαλιά. Ένα χάδι ξανά. Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχισμένη ή εκείνη την στιγμή σταμάτησε η καρδιά μου. Να αγαπάει, να νιώθει, να ακούσει, να αντιλαμβάνεται.
Πως γίνεται όμως? Γιατί γίνεται? Στέκομαι και κοιτώ. Εκείνος φεύγει. Πάλι μόνη. Και η σκηνές επαναλαμβάνονται. Κάθε βράδυ ατελειώτο μαρτύριο. Κάθε βράδυ το παραθυρόφυλλο κλείνει. Κάθε βράδυ κρύβομαι σε εκείνη την αγκαλιά. Κάθε βράδυ παίζω στα κύματα. Κάθε βράδυ ζώ σιωπηλά με αυτούς που αγάπησα. Κάθε βράδυ ζω με κλειστά μάτια για να μην βλέπω αυτους που αγάπησα και με πόνεσαν. Και ο τοίχος μεγαλώνει. Και τελικά αλλάζω και εγώ!Γιατί η καρδιά μου "έφυγε" εκείνο το απόγευμα. Κρύφτηκε σε ενα πράσινο μανίκι, σε ενα μάυρο αυτοκίνητο, ταξίδεψε μακριά μου. Η καρδιά μου έμεινε πίσω σε κάποιο νησί και κάθε βράδυ παίζει δίπλα στα κύματα. Ακούει τραγούδια ροκ και μπαλάντες για χαμένες αγάπες. Δεν κοιμάται τα βράδια.Όχι πια.... Δεν αφήνει κανέναν να την πλησιάσει.. Φοβάται... Κρύβεται σε μια αγκαλιά σφιχτή μα φτιαγμένη απο το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα και ο ύπνος. Κρύβεται σε ένα χαμόγελο λευκό σαν τα σύννεφα. Πικρό χαμόγελο.....
Και όταν χαράζει... Ψάχνει χαραμάδα να ξεγλυστρίσει απο εκείνη την αγκαλιά. Θέλω να πάρω σκούπα κα φαράσι και να εξαφανίσω κάθε κόκκο άμμου. Και οταν τα κύματα έρχονται κοντά εγώ τσιρίζω σαν παιδάκι και τρέχω μακριά να σωθώ. Και ξαφνικά γαλάζιο και λευκό. Πετάω!!!

Ένα θέλω μόνο....

Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
Θα είμαι εγώ η βόλτα σου κι η κλειδωμένη πόρτα σου

Μη φοβηθείς ούτε στιγμή κι αν σε τρομάζουν οι καιροί
Θα είμαι εγώ το θάρρος σου στις θάλασσες ο φάρος σου

Ένα θέλω μόνο το πρόσωπό σου για καθρέφτη μου
μέσα του να πιάνω να σταματώ τον κλέφτη μου
Τον χαμένο χρόνο να φυλακίζω μες τα μάτια σου
έλα μη μου σπάσεις και ζω με τα κομμάτια σου

Εσύ κανέναν μην ακούς κι εγώ σε δρόμους μυστικούς
θα είμαι πάντα ο ήχος σου και ο πιο γλυκός ο στίχος σου

Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
θα είμαι η κάθε σκέψη σου και η πιο ωραία λέξη σου

INDESTRUCTIBLE...

I'm going back through time*
At the speed of light
I'm yours, your mine
2 satellites, not alone
No we're not alone

A freeze ? your eye
In the strobe-light
Sweat dripping down
From your brow, hold tight
Don't let go
Don't you let me go

And I never was smart with love
I let the bad ones in
And the good ones go, but

I'm gonna love you like
I've never been hurt before
I'm gonna love you like
I'm indestructible

Your love is ultra magnetic
And its taking over
This is hardcore
And I'm indestructible

Hands up in the air
Like we don't care
We shooting deep into space
And the lasers ?quit? the dark
Cut right through the dark

Its just a sweet ? ? dancing
Fall to the floor
Beats in my heart
Put your hands on my heart

And I never was smart with love
I let the bad ones in
And the good ones go, but

I'm gonna love you like
I've never been hurt before
I'm gonna love you like
I'm indestructible

Your love is ultra magnetic
And its taking over
This is hardcore

And

I'm gonna love you like
I've never been hurt before
I'm gonna love you like
I'm indestructible

Your love is ultra magnetic
And its taking over
This is hardcore
And I'm indestructible

And I never was smart with love
I let the bad ones in
And the good ones go, but

I'm gonna love you like
I've never been hurt before
I'm gonna love you like
I'm indestructible

Your love is ultra magnetic
And its taking over
This is hardcore
And

I'm gonna love you like
I've never been hurt before
I'm gonna love you like
I'm indestructible

Your love is ultra magnetic
And its taking over
This is hardcore and
I'm indestructible

Χείλη φωτιά

Θυμάμαι μέχρι σήμερα τα χείλη σου να ακουμπούν απαλά στο δέρμα μου. Και τα χέρια να τυλίγουν το κορμί. Αυτά τα σημάδια μέχρι σήμερα σε όποιον καθρέφτη και αν κοιτάξω τα βλέπω μπροστά μου... Φωτιά και κάηκα....

Η Αγάπη πάει με κουπια

Λες πως τα νιάτα είν αστραπή που δεν ακούει
η ομορφιά τυφλή βροντή, νωπό σημάδι
και η φροντίδα μια ντροπή που υπακούει
Η αγάπη πάει με κουπιά, πως να προλάβει
Η αγάπη πάει με κουπιά, πως να προλάβει

Είπα ο χρόνος κι η αλήθεια είναι ταίρι
μα σακατεύτηκα για ένα σου φιλί
ο σκουπιδιάρης ο καημός κάτι θα φέρει
Όμως να ξέρεις πως σ αγάπησα πολύ
Σ αγάπησα πολύ

Λες πως θ αλλάξει ο καιρός, θ ανάψουν άστρα
θα χει πανσέληνο, θα λάμπει το φεγγάρι
δες δύο χέρια από πηλό ρίχνουνε κάστρα
Έστηνε δόκανο η ζωή και όποιον πάρει
Έστηνε δόκανο η ζωή και όποιον πάρει

Είπα ο χρόνος κι η αλήθεια είναι ταίρι
Μα σακατεύτηκα για ένα σου φιλί
Ο σκουπιδιάρης ο καημός κάτι θα φέρει
Όμως να ξέρεις πως σ αγάπησα πολύ

Είπα ο χρόνος κι η αλήθεια είναι ταίρι
Σ αγάπησα πολύ
Μα σακατεύτηκα για ένα σου φιλί
Σ αγάπησα πολύ
Ο σκουπιδιάρης ο καημός κάτι θα φέρει
Σ αγάπησα πολύ
Όμως να ξέρεις πως σ αγάπησα πολύ
Σ αγάπησα πολύ

Λιζέττα Καλημέρη- Με τους περαστικούς

Αν ξέμαθες να μ`αγαπάς
κι αν είναι να σε χάσω
πες το,προτού προφτάσω
να το μαντέψω εγώ.
Αλύπητα πριν λυπηθώ
πριν σκίσω το μετάξι
να δεις τι μου`χες τάξει
και τι θα νοσταλγώ.

Η λύπη αυτή θα ξεχαστεί
και θα`ρθει λύπη άλλη
θα με ξηλώσει πάλι
σα να`μουνα κλωστή.

Αν σου φωνάξω μην ακούς
δε φτάις που επιμένω
τον έρωτα να δένω
με τους περαστικούς.

Αν ξέμαθες να μ`αγαπάς
κι αν είναι να μ`αφήσεις
πες το,πριν με δακρύσεις
σα να`μουν Παναγιά.
Αλύπητα κι αν λυπηθώ
κι αν τα μαλλιά μου λύσω
το δρόμο να σου κλείσω,
προσπέρνα με και γειά.

* Ευχαριστώ το Ξωτικάκι που μου το έμαθε....

Ερωτας σαν την βροχή!

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση. Απόσπασμα απο το βιβλίο της Λένας Μαντά "Έρωτας σαν βροχή" δανεισμένο απο το http://otiaksizei.pblogs.g

Έρωτας σαν βροχή....Όχι σαν καταιγίδα......σαν βροχή....Να φεύγει και να έρχεται.....Να δυναμώνει και να χαμηλώνει.....Να δροσίζει και να πνίγει......Ν`απορροφάται από τη γη,να χάνεται.....
Πως έζησα έτσι;Γιατί δέχτηκα κάτι μισό για μένα;Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χούφτες μου κάτι,που ήξερα οτι θα μου δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς και μετά θα μ`αφήσει πιο διψασμένη από πριν,με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;
Πως μπόρεσα να δεχτώ να συμπληρώνω τη βροχή με τα δάκρυα μου,για κάτι που γνώριζα οτι ήταν μάταιο;
Είδα χιλιάδες ηλιοβασιλέματα μόνη μου,ο ήλιος βουτούσε στο τίποτα κι εγώ πνιγόμουν στη μοναξιά.....Άκουσα εκατοντάδες κεραυνούς και με φόβισαν λιγότερο από τη σιωπή της άδειας ζωής μου........
Μύρισα χιλιάδες λουλούδια,αλλά το άρωμα τους δεν πλημμύρισε την άοσμη ζωή που ο <<έρωτας σαν βροχή>>με καταδίκασε να ζήσω......
Γεύτηκα δεκάδες εδέσματα,αλλά μόνο πίκρα στα χείλη μου..............
Άγγιξα απαλά το κορμί του,κράτησα στη μνήμη της αφής μου κάθε πόντο του σώματος του και αγκάλιαζα μόνη μου τον εαυτό μου τις μοναχικές μου ώρες,με την ψευδαίσθηση πως ήταν εκείνος που με χάιδευε,έχοντας τον στα ακροδάχτυλα μου.....
Γέλασα δυνατά στην αρχή της ζωής μου και συνέχισα να χαμογελώ από συνήθεια,χωρίς ποτέ τα μάτια μου να πάρουν χρώμα από τα χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν στο πρόσωπο μου,αλλά δεν ζέσταναν την ψυχή μου........
Έκλαψα πολύ για δυό ζωές,από απελπισία,από λαχτάρα για κάποιον που ήρθε κοντά μου για να μου φέρει την επίγνωση ότι η ευτυχία είναι στιγμές....μόνο στιγμές......
Και οι περισσότερες κλεμένες......
Ζωγράφισα με φωτεινά χρώματα τις ώρες που ήμουν μαζί του αλλά η πραγματικότητα ξεθώριαζε τους πίνακες μου,όταν δεν τους βύθιζε στο χρώμα της απελπισίας......
Έγραψα το <<σ`αγαπώ>>σε χιλιάδες χαρτιά και τα έσκισα αμέσως μετά,σκορπίζοντας γύρω μου τα κομμάτια τους,όπως σκορπισμένη ήταν η ζωή μου......
Πόνεσα τόσο που μάτωσα και την ίδια στιγμή ήμουν εγώ πηγή πόνου για κάποιον που εν γνώσει μου υπέφερε όσο κι εγώ......
Αγνόησα την αγάπη,γιατί δεν ήταν με τους δικούς μου όρους.......
Καταδίκασα τον εαυτό μου στη μοναξιά,δραπετεύοντας από τους δρόμους όπου μπορεί να σε συναντούσα,επιλέγοντας να φύγω εγώ,<<η δυνατή>>,τη στιγμή που η αδυναμία μου να σε κερδίσω ήταν γραμμένη στον αέρα που ανέπνεα............
Και μετά......μετάνιωσα.....Και γύρισα να ψάξω στο παρελθόν αυτό που μου έλειπε στο παρόν,μα δεν υπήρχε τίποτα εκεί για μένα.Η αληθινή αγάπη είχε φύγει........
Την είχα διώξει εγώ.....Είχα διώξει ότι άξιζε και είχα κρατήσει το τίποτα.......
Δίκαιη τιμωρία..........

Χορός μέσα στην βροχή

Το τοπίο βροχερό. Μια πόλη μέσα στο νερό. Παραδίνομαι ξανά στις σκέψεις μου. Η μουσική μου κρατάει συντροφιά, με ταξιδεύει στους δικούς μου κόσμους. Αναζητώ την καινούργια αγκαλιά. Μια αγκαλιά που με κάνει να νιώθω και πάλι σαν παιδί. Μου δημιουργεί την αίσθηση ασφάλειας, θέλω να μείνω εκεί, να χαθώ μέσα της. Τρίβω τα δάχτυλά μου απαλά σαν να προσπαθώ να την νιώσω στην παλάμη μου, σαν να ήταν κάποιο μπαχαρικό... Η ζωή μου καμία φορά έχει τόσες γεύσεις,μαγειρεμένες στην αλμύρα της θάλασσας και της βροχής. Προχωράω μπροστά και ξανά αναζητώ εκείνο το βλέμμα που με γαληνεύει. Ήταν ένα άγγιγμα που το φοβήθηκα στην αρχή δεν ξέρω γιατί. Ίσως καμιά φορά τιμωρώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Νομίζω πως δεν αξίζω να αγαπηθώ. Και κρύβομαι στο καβούκι μου. Αδικώ και αδικούμαι. Γιατί έχω μπερδέψει τόσο πολύ την καρδιά μου Θεέ μου? Αυτή η βροχή μου αρέσει. Με μαγεύει το άρωμα της, η μουσική της, η δυναμή της. Το σώμα μου διψασμένο, λαχταράει μια βροχή. Τα βράδια κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι στον κόσμο σου. Παραδίνομαι, κουλουριάζω το σώμα μου για να σε νιώσω κοντά μου. Και είναι η αίσθηση αυτή ζεστή, με παρασύρει, με νανουρίζει... Και τότε χαμογελάω.
Περίεργο και δυνατό συναίσθημα. Με πλημυρίζει σαν βροχή. Αυτό το ονειρευόμουν απο παιδί, εναν χορό μέσα στην βροχή. Με τυλίγει σαν αγκαλιά, σαν φιλί τρυφερό και μοναδικό...

Παιχνίδι ισορροπίας

Θα μπω μες στο αυτοκίνητο ξανά
θα άναψω το τσιγάρο που χει μείνει
να διώξω την αλήθεια που πονά και η αλήθεια είσαι εσύ
μα έχεις φύγει...

Θα τρέξω στου κορμιού σου τα στενά
Θα βρω μια ερημιά να σταματήσω
να διώξω αυτη την σκέψη που πονά
την σκέψη σου που με κρατάει πίσω

Δεν ήθελα να φύγεις αν ρωτάς
δεν ήθελα να μείνεις αν σε νοιάζει
Μα ήθελα να μάθεις να αγαπάς εμένα
και ότι άλλο σε τρομάζει

Θα παίξω στου μυαλού σου το κενό
παιχνίδι ισορροπίας και ας με ρίξει
την ώρα που περνάς θα είμαι
εδώ και ας γίνεται ζευγάρι μου η θλίψη
θα ανοίξω τις παλιές μου τις πληγές
για λίγο να σε βρω και να σε νιώσω
Και αν ζούσα στην ζωή σου μέχρι χθες
την δύναμη θα βρω να σε τελειώσω

ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΝ ΡΩΤΑΣ
ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΑΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΜΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ
ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ!!!!!

Είναι από τα λίγα τραγούδια που με ξεσηκώνουν. Σαν μια θύελλα φθινοπωρινή τυλίγει το κορμί μου αργά και με γυρίζει πάλι εκεί πίσω σε εκείνη την μελαγχολία. Θέλω να φωνάξω δυνατά.....

All that i am to you....

Έτσι είναι η αγάπη.. Όλα τα ζητάει, όλα ή τίποτα... Πέφτεις στην μάχη, δίνεις και δίνεσαι...

Αυγουστιάτικη Φεγγαράδα

Μια ιδιαίτερη βραδιά.. Ο ουρανός θα αλλάξει χρώμα και θα χαρίσει το κόκκινο του έρωτα.. Η σκιά του το μονοπάτι της αγάπης πάνω στην θάλασσα. Μια βραδιά γεμάτη έρωτα, γεμάτη χρώματα...