Χορός μέσα στην βροχή

Το τοπίο βροχερό. Μια πόλη μέσα στο νερό. Παραδίνομαι ξανά στις σκέψεις μου. Η μουσική μου κρατάει συντροφιά, με ταξιδεύει στους δικούς μου κόσμους. Αναζητώ την καινούργια αγκαλιά. Μια αγκαλιά που με κάνει να νιώθω και πάλι σαν παιδί. Μου δημιουργεί την αίσθηση ασφάλειας, θέλω να μείνω εκεί, να χαθώ μέσα της. Τρίβω τα δάχτυλά μου απαλά σαν να προσπαθώ να την νιώσω στην παλάμη μου, σαν να ήταν κάποιο μπαχαρικό... Η ζωή μου καμία φορά έχει τόσες γεύσεις,μαγειρεμένες στην αλμύρα της θάλασσας και της βροχής. Προχωράω μπροστά και ξανά αναζητώ εκείνο το βλέμμα που με γαληνεύει. Ήταν ένα άγγιγμα που το φοβήθηκα στην αρχή δεν ξέρω γιατί. Ίσως καμιά φορά τιμωρώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Νομίζω πως δεν αξίζω να αγαπηθώ. Και κρύβομαι στο καβούκι μου. Αδικώ και αδικούμαι. Γιατί έχω μπερδέψει τόσο πολύ την καρδιά μου Θεέ μου? Αυτή η βροχή μου αρέσει. Με μαγεύει το άρωμα της, η μουσική της, η δυναμή της. Το σώμα μου διψασμένο, λαχταράει μια βροχή. Τα βράδια κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι στον κόσμο σου. Παραδίνομαι, κουλουριάζω το σώμα μου για να σε νιώσω κοντά μου. Και είναι η αίσθηση αυτή ζεστή, με παρασύρει, με νανουρίζει... Και τότε χαμογελάω.
Περίεργο και δυνατό συναίσθημα. Με πλημυρίζει σαν βροχή. Αυτό το ονειρευόμουν απο παιδί, εναν χορό μέσα στην βροχή. Με τυλίγει σαν αγκαλιά, σαν φιλί τρυφερό και μοναδικό...