Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Happy Valentine? Ή άστο για του χρόνου?

"Πες μου πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς? Ειλικρινά όμως..." μια ερώτηση που μου κάνανε πριν από λίγο καιρό. Δεν απάντησα... Σε δευτερόλεπτα πέρασαν όλα από το μυαλό μου. Όλοι... Ένας προς ένας.. Πρόσωπα χαμογελαστά, χέρια απαλά μπλεγμένα στα δικά μου, μάτια να "φωνάζουν" σιωπηλά. Όλα περάσαν μπροστά από τα δικά μου μάτια... Και για λίγο η αφή μου γέμισε... Καθώς άγγιζα τα δικά του μαλλιά το χέρι μου ταξίδεψε σε εκατοντάδες στιγμές...
"Πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς?" σαν μαχαίρι ήρθε η ερώτηση. Και εκείνος κουλουριάστηκε ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου σαν ερωτευμένος γάτος....

Πολλές φορές όταν μου κάνανε παρόμοιες ερωτήσεις απαντούσα αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ. Απαντούσα με την καρδιά, με την στιγμή εκείνη που με έλουζε, με έπνιγε από το πολύ μου "θέλω!" και με παρέσυρε σαν ορμητικό ποτάμι. Γιατί έτσι ερωτεύομαι... Με όλες τις αισθήσεις. Αν δεν είναι έτσι δεν υπάρχει νόημα... Υπήρξαν και φορές που όταν ρωτήθηκα μετά από κάποιους δύσκολους χωρισμούς, καθυστέρησα να απαντήσω και τότε απλά καταλάβαινα ότι όλα πριν έρθει ο χωρισμός ηταν ουτοπικά...
Σαν κοριτσάκι πίστευα ότι το να είσαι ερωτευμένος είναι κινητήριος δύναμη... Και όλα ήταν όμορφα οταν κάποιος υπήρχε στην καρδιά μου... Διάβαζα ιστορίες αγάπης απο όλο τον κόσμο, απο όλες τις εποχές... Μυθυστορήματα, τραγούδια και ταινίες... Αγόρι γνωρίζει κορίτσι (στην πιο συνηθισμένη μορφή έρωτα, αλλα μετλα θα μπλεχτούμε πολύ αν το αναλύσουμε... ) στην αρχή το αγόρι κάνει οτι μπορεί για να κατακτήσει το κορίτσι ή εκείνο λιώνει μέρα νυχτα μέχρι ο καλός της να καταλάβει τα αγνά της αισθήματα και να γίνουν ένα. Κάπου εκεί έρχεται και το happy end και το "ζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"( και αυτό παίζεται πλέον στις μέρες μας... ). Όνειρευόμουν, σκεφτόμουν, έγραφα γι'αυτο τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Περίμενα... Και πέρασαν απο την ζωή μου (μέχρι σήμερα) αρκετοί άνθρωποι που με συγκίνησαν.

Και ήρθαν, και μείναν, και φύγαν.... Αφήσαν ενα λιθαράκι, με κάναν λίγο πιο σοφή και εγώ απλά συνέχιζω... άλλοι με πονέσαν, άλλοι με πληγώσαν, άλλοι απλά κάναν τον κύκλο τους και φύγαν, άλλους τους πλήγωσα εγώ, άλλοι ακόμα υπάρχουν με άλλη ονομασία στην ζωή μου.... Υπήρξαν όμως στην ζωή μου και αυτό δεν αλλάζει..
Πάντα αναζητάμε το άλλο μας μισό. Το κομμάτι που πήρε ο Θεός για να μας δημιουργήσει. Να ενωθεί να γίνει ένα σώμα ξανά... Δοκιμές και δοκιμασίες πολλές. Μέχρι να ταιριάξει απόλυτα. Να μην υπάρχει ρωγμή, ίχνος!
Μικρή περίμενα αυτή την μέρα σαν κάτι το ιδιαίτερο. Όσο περνάν τα χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση... Μπορείς να είσαι το ίδιο ερωτευμένος και να το δείχνεις στον ανθρωπό σου όλο το χρόνο? Όλες τις ημέρες να μπορούσα να το κάνω αυτό....



Έτσι ερωτεύομαι και έτσι το δείχνω... 365 μέρες τον χρόνο....



Και είναι στιγμές που μπορεί ο έρωτας σου να είναι απλά ένα τραγούδι, μια ταινία, μια βόλτα, μια στιγμή... Και γεμίζεις αγάπη.... Και αυτές τις στιγμές τις αγαπάω ακόμα πιο πολύ.



Όμορφες στιγμές....



Εσείς πόσο καιρό έχετε να ερωτευτείτε? ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου