Κάποτε...

Κάποτε ολα ήταν αλλιώς. Κάποτε υπήρχες στην ζωή μου και ήταν διαφορετικά. Ήταν καλοκαίρι. Και το ονομά μου είχε βρει το νοημά του. Και μετά... Έφυγες. Με σκέπασε η σιωπή και η σκέψη σου. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθες έτσι τέλειωσαν όλα και έμεινα πάλι να κοιτώ τα κύματα μόνη μου... Μια αγκαλιά ήθελα μόνο, ένα χάδι πριν κοιμηθώ. Σκέψεις σκόρπιες που όταν μαζεύονται φτιάχνουν το προσωπό σου ξανά μπροστά μου. Δεν ξέρω αν έπαιξες, αν ήταν αλήθεια όλο αυτό. Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε αναζητάω, πως για μια στιγμή μου έδωσες ανάσα και μετά τίποτα! Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Δεν το αντέχω άλλο αυτο. Πρέπει να βγεις απο τις σκέψεις μου όπως αποφάσισες να βγεις απο την ζωή μου. Για το καλό μου μια φορά...