Μέχρι να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.

Μέχρι να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.... Κάπως έτσι θα συνεχίσω... Προσπαθώ, απογοητεύομαι, πέφτω τρώω τα μούτρα μου, ξανασηκώνομαι και συνεχίζω, πάλι από την αρχή. Χαμογελάω, ελπίζω, ονειρεύομαι, σκέφτομαι ατελείωτες ώρες, δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια, αγχώνομαι Καπνίζω..πολύ. Και ξαναονειρεύομαι, και τα όνειρα μου ταξιδεύουν μέσα στον καπνό της απελπισίας και του τσιγάρου αλλά και μιας κρυφής ελπίδας. Είναι αυτό το "γαμώτο" που λέει και ο πατέρας μου. Τίποτα δεν σου χαρίζεται. Θέλει μάχη η ζωή... Ψάχνω, ξανά και ξανά μέχρι να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση και επιτέλους να απολαύσω τους καρπούς της προσπάθειας μου, των κόπων τόσων χρόνων.... Δεν μπορεί δικαιούμαι και εγώ ένα κομματάκι ουρανό.... Τα μικρά και ταπεινά μου όνειρα μόλις πάρουν σάρκα και οστά γιγαντώνονται αυτόματα, πλημμυρίζει η καρδιά μου και ο κόσμος ολόκληρος φως και ελπίδα.... Και αν κάποια στιγμή πέφτω και τα γόνατα μου γεμίζουν γρατσουνιές λέω.. θα περάσει και αυτό όπως τόσα και τόσα.... Θα κλάψω, θα στεναχωρεθώ μέχρι να βρω το κομματάκι από τον ουρανό μου. Και όταν περάσουν όλα αυτά θα ανάψω πάλι ενα τσιγάρο και θα κάνω τον απολογισμό μου. Θα μετρήσω τα λάθη μου... Η ζωή είναι στιγμές, είναι εμπειρίες. Ποτέ μην πεις "εγω τα ξέρω όλα!" όσο χρονών και φτάσεις πάντα μαθαίνεις, πάντα κάποιος θα σου δώσει κάτι. Έτσι και εγώ μαθαίνω απο τα λάθη μου, μαζεύω στιγμές και προχωράω... Ένα είναι το σίγουρο... Δεν θα πάψω ποτέ να ονειρεύομαι...



Προχωράω φεύγω μπροστά
κι από το μηδέν ξεκινάω
όνειρα έχω τόσα πολλά
σε κανένα δε τα χρωστάω
Δεν κοιτάζω πίσω ξανά
ξημερώνει καινούρια μέρα
Προχωράω φεύγω μπροστά
τώρα ζω μονάχα για μένα

Λάθη πολλά έκανα κι όμως
ήταν κι αυτό δικός μου δρόμος
Είμαι εδώ και τα κοιτάω
χαμογελώ και προχωράω

Προχωράω φεύγω μπροστά
τη ζωή μου εγώ καθορίζω
σε κανέναν και πουθενά
ούτε μια στιγμή δε χαρίζω

Δεν κοιτάζω πίσω ξανά
δύναμή μου το παρελθόν μου
προχωράω φεύγω μπροστά
το χρωστάω στον εαυτό μου