
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ...
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΙΩΛΑ. ΥΠΕΡΟΧΟ...
ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΛΙΩΝΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΖΕΣΤΟΣ
ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΖΕΣΤΟΣ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ
ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΟΝΗ
ΚΑΙ 'ΣΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ
ΟΛΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ
ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
ΙΣΩΣ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΩ
ΞΑΝΑ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΑΠΛΩΣΩ
ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΨΗΛΑ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΟΤΑΝ ΜΕΝΕΙ ΣΗΜΑΔΙ
ΑΠΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΧΑΔΙ
ΞΕΝΥΧΤΑ ΜΙΑ ΠΛΗΓΗ
ΠΑΛΙ ΩΣ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Σ'ΑΓΑΠΩ ΜΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ
ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ
ΜΕΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ
ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
ΙΣΩΣ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΩ
ΞΑΝΑ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΑΠΛΩΣΩ
ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΨΗΛΑ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΣΑΓΑΠΩ ΜΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ
ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ
ΜΕΣ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ...
Δύσκολος καιρός για Πρίγκηπες!

Δεν μου αρέσει αυτό που νιώθω αυτή την στιγμή... Φοβάμαι οτι γίνεται κρίση πανικού και αυτό με τρελένει ακόμα περισσότερο.. Θέλω να φωνάξω, να βγω στον δρόμο να τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορώ... Έχω θυμό μέσα μου..Πολύ θυμό και δεν το μπορώ ... Δεν μπορώ να το αντέξω άλλο... Είναι Κυριακή, μια όμορφη φθηνοπωρινή μέρα, με μια γλυκιά ψυχρούλα. Κανονικά θα έπρεπε να μαγειρέψω το φαγακι μου για να φάμε με την οικογενειά μου το μεσημέρι και μετά να βολτάρω παραλιακά. Άντ αυτού σηκώθηκα με ένα αίσθημα
άγχους, πίεσης, "τι θα κάνω τώρα?", λουσμένο με μια εσάνς θυμού! Και ποιός φταίει για αυτό? Εσύ..... Όχι καλέ μου... Δεν φταίς εσύ... Έσυ κάνεις αυτό που νιώθεις, αυτό που γουστάρεις! Έγω φταίω που το ανέχομαι....Εγώ που ψάχνω τρόπους να σε δικαιολογήσω γιατί η καρδιά μου ακόμα χτυπάει στον ρυθμό σου. Γιατί ακόμα καίγομαι όταν ακούω το όνομα σου και την φωνή σου... "Που είσαι μικρούλα μου?" Θές πραγματικά να σου πω? Δεν κάνει είμαι και σε δημόσιο χώρο.... Πάντα έτσι ήμουν... Μέσα απο όλη την μαυρίλα το χιούμορ, χιούμορ (και ας είναι και κρύο καμια φορά). Τι κάθομαι και λέω πρωί πρωί ρε παιδιά? :( Δεν ξέρω τι να κάνω... Δηλαδή ξέρω... Η λογική μου το λεει ξεκάθαρα όπερ και ξεκίνησα το σχέδιο λογική! Και τότε έρχεται η καρδιά ξεκαρδισμένη και λέει "Θα καταφέρεις να ξεφύγεις απο εμένα?" Και τότε αρχίζει η εξής διαδρομή... Σκέφτομαι, όλη την ημέρα ότι μπορεί να φανταστεί ανθρώπινο μυαλό... Και μετά νιώθω πως παίζω σε ταινία τύπου "Inception" και με πιάνουν οι τάσεις φυγής πάλι... Παίρνω δρόμους και δρομάκια μέχρι να φτάσω στην αγαπημένη μου... Θαλασσίτσα μου... Μόνο εσύ με ηρεμέις.... Και τώρα πάλι τα ίδια... Τηλέφωνο σε φίλη εκτός πόλεως "Να έρ
θω?" έτσι γιατί περίεργα την είδα.... Στο τέλος όμως φίλοι και φίλες... Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά... Γιατί λοιπόν εμείς (στην συγκεκριμένη περίπτωση εγώ) τα δραματοποιούμε και τους δίνουμε έκταση κυρίως όταν πρόκυτε για αισθηματικούς λόγους? Ε?
Όπως και να έχει... Καλή Κυριακή να έχουμε, να περάσετε καλά με συννεφιά ή χωρίς μιας και ο Σεπτέμβρης άρχισε να ντύνεται πιο ζεστά...
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΟΚ!
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Ορκίζομαι να είπω την αλήθεια.... ΤΡΙΧΕΣ!
Πόσο δύσκολο είναι να πεις αυτό που πραγματικά νιώθεις σε έναν άνθρωπο? Γιατί καθόμαστε και παίζουμε τις κουμπάρες? Αφου ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ! Τουλάχιστον ας είναι να πληγωθεί με την αλήθεια. Έκτος και αν κάποιος ξέχασε το περιεχόμενο του παντελονιού του αλλού.... Ουφ πλέον!
Dream Within A Dream
You mustn’t be afraid to dream a little bigger, darling....
Είδα την ταινία και ομολογώ πως αυτό που με καθήλωσε εκτός απο την ιδέα του σεναρίου ήταν η εκπληκτική μουσική που κυριολεκτικά σε οδηγεί σε εναν κόσμο ονείρου. Λίγο ψυχεδελική, εισβάλει σιγά σιγά μέσα σου και χωρίς αν το καταλάβεις βρίσκεσαι ξαφνικά σε άλλους κόσμους με ένα ή περισσότερα επίπεδα :)
Είδα την ταινία και ομολογώ πως αυτό που με καθήλωσε εκτός απο την ιδέα του σεναρίου ήταν η εκπληκτική μουσική που κυριολεκτικά σε οδηγεί σε εναν κόσμο ονείρου. Λίγο ψυχεδελική, εισβάλει σιγά σιγά μέσα σου και χωρίς αν το καταλάβεις βρίσκεσαι ξαφνικά σε άλλους κόσμους με ένα ή περισσότερα επίπεδα :)
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010
Σε μυρίζω στο άερα του χειμώνα...
Λατρεμένο τραγούδι...
Τι και αν με πίκρανες πολύ
μέσα μου η αγάπη
ζωντανή είναι για εσένα
όπως τότε που σε είχα
Κατάρα αν είσαι η προσευχή
η κάποιας θάλασσας ακτή
που με μάγεψε
στα αλήθεια....
Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα
Με χαιδεύεις όταν γίνεσαι βροχή
Να γυρίσεις σαν θα ρθούν τα χελιδόνια
και της άνοιξης να πάρεις την μορφή...
Μα λεν συνέχεια οι παλιοί
πως αν ραγίσει το γυαλί
σβήνει η αγάπη
και η θλίψη καίει τα στήθια
Και αν βρει ο χρόνος γιατρικό
και πεις ξανα το σαγαπώ
ψέμα αν είναι δεν θα ξέρεις η αλήθεια...
Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα
Με χαιδεύεις όταν γίνεσαι βροχή
Να γυρίσεις σαν θα ρθούν τα χελιδόνια
και της 'ανοιξης να πάρεις την μορφή...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)