Ο δρόμος και η μαύρη σελίδα.....

Έρχεται πάντα μια στιγμή της ζωής σου που κάθεσαι και σκέφτεσαι. Τι έχεις κάνει, τι θα έπρεπε να είχες κάνει ή τι θα ξαναέκανες με οποιοδήποτε κόστος. Πολλές φορές οι τύψεις, οι Ερυνιές ή όπως αλλιως ονομάζεις αυτόν τον δυνάστη δεν σε αφήνουν ούτε στην πιο δική σου στιγμή, εκεί που μένεις μόνος με τον εαυτό σου και την ψυχή σου. Στον ύπνο σου.... Αν δεν γύριζαμε την μαύρη σελίδα μαζί δεν θα φτάναμε εδω τώρα.... Και το κομμάτι του πάζλ εγώ το κρατάω μα δεν στο δίνω. Αυτό θα μείνει για πάντα δικό μου. Όπως εσυ θα υποκρίνεσαι οτι δεν με αγαπάς πλέον.... Όπως εγώ θα υποκρίνομαι πως τίποτε δεν συνέβει ποτέ.... Μαύρη σελίδα, μαύρη κουρτίνα σε ένα παρελθόν που χάραξε μια για πάντα τον δρόμο μας.... Αν μπορούσα... αν είχα μόνο μια ευχή αυτή θα ήταν να μήν γινόταν τίποτα απο όλα αυτα και να είμαστε καλά! Καλα!! Έχασα το μισό μου.... Έχασα το άλλο μου μισό... Έχασα τα μάτια μου... την αφή μου απο την ημέρα που έχασα εσένα.... Έμεινε μόνο η μυρωδιά σου να σε θυμίζει... Ένα χαμόγελο πικρό που ξεθωριάζει. Αυτό το χαμόγελο ψάχνω κάθε βράδυ στον ύπνο μου. Και πάνω που πάει να φανεί αλυσίδες με τυλίγουν ξανά... Πέφτω στον βυθό σου και πνίγομαι χωρίς να ζητάω βοήθεια. Ξέρω πως έφταιξα. Πίστευες πως έφταιξες και εσύ.... Μα... πως....
Είχες δίκιο, το έχασα το μέσα μου. Με τον ήχο της πόρτας να κλείνει πίσω μου. Έχτισα μόνη μου τον πιο όμορφο γκρεμό και χάθηκα στην αγκαλιά του. Καταδίκασα τον εαυτό μου να μην ξανακούσω την φωνή σου, το γέλιο σου, να μην ξαναζητήσω την βοηθεια σου. Αν με ρωτήσεις ναι μετανοιώνω.... Γιατί το μέσα μου ήσουν εσύ πάντα. Και τώρα πως ζεις χωρίς αυτό αναρωτιέμαι κάθε μέρα..... Περπατάω στον δρόμο και ο αέρας φυσάει το προσωπό μου... Κλείνω τα μάτι και για λίγο σε φέρνω δίπλα μου. Μάταιος κόπος. Ξέρω πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Ο άνεμος μας σκόρπισε. Μας διέλεισε... Κομμάτια. Και εγώ έμεινα πίσω να τα μαζεύω.... Μα το βάζο δεν κολλάει.... Ποτε δεν θα είναι το ίδιο. Πάντα θα λείπουν μικρά μικρά θραύσματα.... Το κομμάτι του πάζλ... Βρίσκομαι εδώ για να μοιραστώ την ιστορία μας.... Αφού δεν μπορώ να μιλήσω σε εσένα..... Ίσως κάποια μέρα τα μάτια σου να πέσουν στις γράμμες μου.... Πολλές φορές ζήτησα λύτρωση.... Το καθαρτήριο είναι δύσκολη υπόθεση τελικά..... ΚΑι η ισορροπία μεγάλη μαγκιά. Ένα δευτερόλεπτο και όλα αλλάζουν! Παίρνεις την στροφή και.... αυτο είναι. Ο δρόμος γεμίζει στροφές και εμπόδια.... Πολλά να πεις... Ο χρόνος ατελείωτος σαν την σιωπή. Σαν τον ορίζοντα που σου άρεσε να χαζεύεις οταν καθόμασταν στην θάλασσα. ΚΑι η θάλασσα πάντα οδηγός. Εκείνη μας έφερε κοντά εκείνη μας χώρισε....
Κάθε βράδυ κρυφά στην προσευχή μου ευχομαι ενα πραγμα να χαμογελάς... Γιατί εγώ στο πήρα το χαμογελό σου.... Και εσείς το δικό μου.....