Η Αδριάννα ξεκίνησε δίπλα στον Νίκο Πορτοκάλογλου με τον οποίο και ένκανε τις πρώτες μαγάλες της επιτυχίες. Μέχρι σήμερα μας έχει δώσει πολλά όμορφα κομμάτια. Εμένα προσωπικά με εμπνεύει και με αντιπροσωπεύει. Μου δίνει φωνή όταν αυτή δεν υπάρχει μέσα απο τα τραγούδια της... Παραθέτω κάποια αγαπημένα κομμάτια!
Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Βάζω φωτιά στη νύχτα κι ακόμα να φανείς
κι ακόμα να με δεις
αχ να φανείς
αχ να με δεις
Γύρνα πίσω, γύρνα πίσω
τώρα ξέρω ν' αγαπήσω
γύρνα πίσω, δε κοιμάμαι
και τα λάθη μου θυμάμαι
αχ και θυμάμαι και δεν κοιμάμαι
Στο πιο ψηλό μπαλκόνι
στο πιο ψηλό βουνό
θ' ανέβω να σε δω
αχ να σε δω
αχ να στο πω
Γύρνα πίσω, γύρνα πίσω
τώρα ξέρω ν' αγαπήσω
γύρνα πίσω, δε κοιμάμαι
και τα λάθη μου θυμάμαι
αχ και θυμάμαι και δεν κοιμάμαι.
Στίχοι: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Μουσική: Χρυσόστομος Μουράτογλου
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Δεν ξέρω από που έρχεσαι,
δε μοιάζεις με κανένα
Μα πάντοτε περίμενα, με πίστη πως θα 'ρθεις
Μια θάλασσα περπάτησες, για μένα και για σένα
Τα κύματα ησύχασες, μαζί μου να ενωθείς
Δεν είσαι από 'δω, είσαι απ' άγνωστα μέρη
σ' έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις
και να μ' αγαπάς
μια προσευχή, μια ευχή σ' ένα αστέρι
που κανένας δε ξέρει, σ' έχει φέρει
για να μ' αγαπάς.
Τίποτα δε φοβάμαι πία, σφιχτά κλείνω τα μάτια
σ' αφήνω να με οδηγείς σ' άγνωστα μονοπάτια
Εσύ 'σαι μόνο που μπορείς
Να μπαίνεις στη σιωπή μου
Ν' ακούς την κάθε σκέψη μου
πριν να στην πει η φωνή μου
Δεν είσαι από 'δω, είσαι απ' άγνωστα μέρη
σ' έχει στείλει ένα αστέρι να με νιώθεις
και να μ' αγαπάς
μια προσευχή, μια ευχή σ' ένα αστέρι
που κανένας δε ξέρει, σ' έχει φέρει
για να μ' αγαπάς ...
Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ
ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά
θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά
και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά
Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά
Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ
και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό
και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό
ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά
Δες καθαρά αυτή η φωνή
για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά
για σένα τραγουδά
Στίχοι: Κώστας Λειβαδάς
Μουσική: Οδυσσέας Τσάκαλος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Λειβαδάς & Ανδριάνα Μπάμπαλη ( Ντουέτο )
Μια μέρα έμεινε ακόμα τι να προλάβω να σου πω
τι να προλάβεις να μου δείξεις και τι ν'αφήσουμε κρυφό
Έρχεται ζόρικος χειμώνας έρχονται νύχτες δανεικές
κι άμα θα φεύγει κάθε εικόνα κι οι φλόγες κι οι φλόγες οι περαστικές
Στην καρδιά μου υπάρχει θέση μοναχά για μια πληγή
μη φοβάσαι δε στερεύει της αγάπης η πηγή
που όταν τρέμει τρέμει το αίμα στο φιλί
Μια μέρα έμεινε ακόμα
τι κι αν το ξέραμε καιρό
τ' άδειο δε βγαίνει απ' το στόμα
και το κεντρί και το κεντρί απ' το μυαλό
Στην καρδιά μου υπάρχει θέση μοναχά για μια πληγή
μη φοβάσαι δε στερεύει της αγάπης η πληγή
Στην καρδιά μου υπάρχει θέση μοναχά για μια πληγή
μη φοβάσαι δε στερεύει της αγάπης η πηγή
που όταν τρέμει τρέμει το αίμα στο φιλί
Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου & Ανδριάνα Μπάμπαλη ( Ντουέτο )
Ξέχασα τ' όνομά μου, το δρόμο, τα κλειδιά...
Απόψε, καρδιά μου, ποιος φεύγει, ποιος γυρνά;
Ποιο σκοτεινό φεγγάρι, ποια δίψα, ποια φωτιά;
ποια τρέλα, ποια ζάλη, απόψε σ' οδηγά;
Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
Κάποιος σε περιμένει, κάπου έξω μακριά...
Μα η νύχτα πως βγαίνει, σ' αυτή την ερημιά;
Τελειώσαν πια τα λόγια, τελειώσαν τα λεφτά,
Μα δωσ' μου τη φλόγα, κι ανάβω πυρκαγιά...
Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
Μες στη φωτιά θα πέσω
Και μες στα μαύρα κύματα
Μαζί σου να χορέψω
απ' την αρχή τα βήματα
Χίλιες μέρες χίλια χρόνια
δεν είναι αρκετά
κι αν δεν είδες χελιδόνια
μην πεις πως είναι αργά
Αααααα, κι αν είναι αργά
κοντεύουν πια χαράματα
Αααααα, κι αν είναι αργά
δεν είναι αργά για θαύματα
Πώς πέρασε η ώρα
πώς άδειασαν τα βλέμματα
πώς να πιστέψεις τώρα
μετά από τόσα ψέματα
Χίλιες μέρες χίλια χρόνια
δεν είναι αρκετά
κι αν δεν είδες χελιδόνια
μην πεις πως είναι αργά
Αααααα, κι αν είναι αργά...
Κι έμεινα εδώ
να κοιτάζω την βροχή
μια σταγόνα της εγώ
μια σταγόνα της εσύ
τόσο μικρή μα με τόσο εγωΐσμό
μία λέξη είναι σκληρή
και πεθαίνουμε κι οι δυο
Μην πεις ποτέ
κι ας μη ζω για σένα
κι ας μη ζείς για μένα
Μην πεις ποτέ
κάποια μέρα ίσως
το μεγάλο μίσος
θα κρύβεται
και θ΄ανάβει πάλι
μια καρδιά απ΄την άλλη
γι΄αυτό ποτέ μην πεις ποτέ
Φύγε αν θες αλλά φύγε σιωπηλά
τίποτα άλλο μη μου λες
που να κόβει οριστικά
ξέρω θα΄ρθούν καλοκαίρια δειλινά
ίσως μόνη να με βρούν
ίσως να΄μαστε αγκαλιά
Μην πεις ποτέ
κι ας μη ζω για σένα
κι ας μη ζείς για μένα
Μην πεις ποτέ
κάποια μέρα ίσως
το μεγάλο μίσος
θα κρύβεται
και θ΄ανάβει πάλι
μια καρδιά απ΄την άλλη
γι΄αυτό ποτέ μην πεις ποτέ
Ποτέ
κάποια μέρα ίσως
το μεγάλο μίσος
θα κρύβεται
και θ΄ανάβει πάλι
μια καρδιά απ΄την άλλη
γι΄αυτό ποτέ μην πεις ποτέ
Ποτέ μην πεις ποτέ
μην πεις ποτέ
Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες
ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα
και έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλημα
μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα
και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω
Κράτησα μια φράση απ' ό,τι μου χες πει εκείνο το βράδυ
ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου
καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες
κι εσύ μου πες "συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα
ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"
Θεέ μου, μη χειρότερα.
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ'ήθελες πίσω
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
Έκανα τα πάντα
ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση
και εξοικείωση με κάθε σου τρέλαχορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο
γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα
Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξεΘα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια
Δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου
και δε θα κελαηδούν electro-dance τα περιστέρια
Φώτα λάμπουν όπως πρώτα
μόνη είμαι κι είσαι πιόνι
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω..
Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ'ήθελες πίσω
Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...
Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο
πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο
που χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα
και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες
για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα
δικός σου για πάντα
Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..
Έλα εδώ να βουτάμε στην πισίνα μαζί,
άμα είχα πισίνα, θα σου έλεγα.
Μα αφού δεν έχω κήπους, σπίτια στην εξοχή,
μες στην πόλη που ζω τη θάλασσα έφερα.
Διακοπές στη μπανιέρα τελικά
φύγαν όλοι μείναμε αγκαλιά,
διακοπές κι ας μη μπούμε πουθενά
όπου είσαι, είναι η θάλασσα.
Με τα μαύρα γυαλιά μας πλάι σε μια φοινικιά
να ρουφάμε τον ήλιο με το βλέμμα μας.
Μη μου λες παραμύθια, δε χρειάζομαι πια
τα πιο όμορφα ταξίδια είναι μέσα μας.
Διακοπές στη μπανιέρα τελικά
φύγαν όλοι μείναμε αγκαλιά,
διακοπές κι ας μη μπούμε πουθενά
όπου είσαι, είναι η θάλασσα.
Κοίτα μικραίνω παντού χωράω
δε σου ανήκω, δε σου χρωστάω.
Κοίτα με σβήνω με ευκολία
στον μαύρο τοίχο, σαν κιμωλία.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο
Κοίτα γλιστράω μακρία απ' όλους
σαν το νεράκι στους υπονόμους
Κοίτα αλλάζω, αλλάζω χρώμα
γίνομαι αέρας, φωτιά και χώμα.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο
Κοίτα πως πέφτω και την γλιτώνω
έγινα πέτρα, δε νίωθω πόνο.
Κοίτα ανεβαίνω έγινα αστέρι
που τ' όνομά του κανείς δε ξέρει.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο.
ο κατάλογος δεν τελειώνει! Αλλά άφησα τελευταίο για αυτό εδώ το αφιέρωμα το πιο αγαπημένο μου....
Έχω δυο άδεια χέρια
σαν πουλιά καρφωμένα στην πλάτη
και στα δάχτυλα πάνω
τις πληγές μου μετρώ
Έχω ένα άγριο βλέμμα
έναν γύπα στο μάτι, στο μάτι
που γυρίζει τον κόσμο
και βουτάει στο κενό
Με κοιτάω στον καθρέπτη
μια κούκλα σπασμένη, σπασμένη
και τον τρόπο δεν ξέρω
που ξανά θα ενωθώ
Δεν έχω τι να νιώσω για ζωή
να ‘ρθει μια βροχή να μου πει: κλείσε τα μάτια
Δεν έχω ποιον να νιώσω εαυτό
να ‘ρθω να σου πω: γύρνα εδώ είμαι κομμάτια
Δεν έχω ποιον να νιώσω εαυτό
να ‘ρθω να σου πω: γύρνα εδώ είμαι κομμάτια
Είμαι κούκλα κλεισμένη σ’ ένα γυάλινο κόσμο
στον κόσμο
κι έχω σπάσει στα δύο
στην προσπάθεια να βγω
Με κοιτάω στο καθρέπτη
πες μου κούκλα θλιμμένη, θλιμμένη
από μένα τι θέλεις
πες – για ν’ αγαπηθώ
Δεν έχω τι να νιώσω για ζωή
να ‘ρθει μια βροχή να μου πει: κλείσε τα μάτια
Δεν έχω ποιον να νιώσω εαυτό
να ‘ρθω να σου πω: γύρνα εδώ είμαι κομμάτια
Δεν έχω ποιον να νιώσω εαυτό
να ‘ρθω να σου πω: γύρνα εδώ είμαι κομμάτιαΚαλό απόγευμα σε όλους με όμορφες μουσικές! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου