Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

S.S.D.D.

Αυτή την στιγμή νομίζω ότι τίποτα δεν έχει ουσία. Ότι με ολοκληρώνει δεν το έχω δίπλα μου. Οι σκέψεις πάλι με καλύπτουν σαν ιστός αράχνης, κάθε μέρα λίγο ακόμα. Άρχισε να χειμωνιάζει κάπως, το παλεύει ο καιρός για να μπούμε στο "κλίμα των ημερών", τι ανέκδοτο και αυτό ε? Το μόνο κλίμα που βλέπω είναι γκρίνια, ανεργία, προβλήματα και όλο και περισσότερο κόσμο να αφήνεται στο ευρωπαϊκό χάος! Κάπου κάπου κάνω μια παύση από αυτά και ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι στιγμές ανάσας αλλιώς δεν ξέρω τι θα έκανα... Όταν φοράω την στολή μου, όταν μπαίνω στην κουζίνα της σχολής και πιάνω τις κουτάλες μου και τα μαχαίρια μου και βγάζω μικρά αριστουργήματα(όχι δεν είμαι ψώνιο, οι καθηγητές είναι πολύ ευχαριστημένοι με την απόδοσή μου :) ) τότε λοιπόν εν μέσω καπνών, αιθέριων αρωμάτων και πολλών γεύσεων ξεχνάω τα πάντα. Είναι σαν να φοράω και εγώ το μαύρο μαντήλι στα μάτια και όλες οι αισθήσεις μου είναι εκεί... Και μετά.. φεύγω και επιστρέφω σε αυτό που ήμουν πριν. Βρίσκομαι κάπου μεταξύ συναισθηματικής κούρασης, απόγνωσης, νοσταλγίας, συνήθειας μια δόση κατάθλιψης... Ο φόβος να είναι ο καλύτερος σου φίλος κάθε βράδυ, να σκέφτεσαι τι θα γίνει αύριο? Είναι παράλογο... Με τρομάζει που αναγκάζομαι να χάνω την παιδικότητα μου, με τρομάζει που μεγαλο-ωρίμασα απότομα και ίσως πιο πολύ απ'οτι θα έπρεπε, με απογοητεύει το ότι όταν μου μιλάει ένας νέος άνθρωπος στην ζωή μου τον κοιτάω από όλες τις πλευρές γιατί φοβάμαι μήπως πληγωθώ ξανά. Με εκνευρίζει που ζω σε αυτή την κατάσταση, που δεν ακούω ξυπνητήρι για να παώ στην δουλειά, που δεν λέω έχω ρεπό (έχω μακράς διαρκείας όντας άνεργη...) μα πάνω απ' ολα με εκνευρίζει αυτή η στεναχώρια που δεν με αφήνε να αναπνέυσω! Και με κάνει να σκέφτομαι ξανά και ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα! Να γράφω τα ίδια πράγματα, να βλέπω στον υπνο μου τα ίδια πράγματα... Παραδίνομαι στον χαμό μου, ναι, ναι εγώ φταίω θα έπρεπε να κάνω κάτι... Και αν όμως εχω κάνει? Και αν δεν πέτυχε? Να συνεχίσω την προσπάθεια... Έτσι λέτε? Εντάξει λοιπόν.... Άντε να δούμε....

3 σχόλια:

  1. φαση ειναι γλυκια μου θα περασει..τα εχω περασει και περναω χειροτερα κι εγω..ελα να κοιταξουμε με ενα χαμογελο οπως λες στο μπλογκ σου μπροστα!!!παμε???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάνε μιά εγκεφαλική στροφή σε επιθυμητές σκέψεις. Κι ας μην ευνοούν οι καταστάσεις, κι ας μη συνηγορεί η ψυχή. Έτσι σαν χαλί προπομπός, που το στρώνεις να πατήσει πάνω του η αυριανή ζωή σου.

    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα και σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα όμορφα λόγια σας... Πράγματι είναι μια φάση.. μια άσχημη φάση,ενα όνειρο άσχημο, μπερδεμένο που σε λίγο θα ξυπνήσω και θα χαθεί...
    Το χαμόγελο ευχή για όλους μας!

    Καλό βράδυ να έχουμε, να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή