Σιωπή, απλά σιωπή....

Καμιά φορά ο φόβος ξεπερνάει την αγαπή...
Καμιά φορά την καταστρέφει....
Την πνίγει....
Σιωπή...
Κλαίω με δάκρυα στεγνά...
Και η ψυχή ματώνει ξανά.
Σιωπή...
Δεν είμαι, δεν κάνω πουθενά...
Γιατί?
Ρωτάω τον ουρανό μα εκείνος δεν μου αποκρίνεται
όπως εσύ....
Ρωτάω μα...
Σιωπή.
ΚΑι κάνει τόση φασαρία η σιωπή σου.
Με πονάει, με γδέρνει...
Ατελείωτος δρόμος μου μοιάζει.
Αργός θάνατος.
Αλυσίδα βαριά...
Κάτω στον βυθό σου.
Θέλω οξυγόνο...
Πνίγομαι...
Ακούς?
Με ακούς?
Πονάω.
Με πονάς...
Σιωπή ξανά...
Μετωπική σύγκρουση με τον εαυτό μου.
Είχαμε ένα θύμα.
Εμένα....
Και μετά...
Σιωπή.
Κάνει πολύ φασαρία αυτή η σιωπή...
Και εγώ δεν έγω φωνή.
Στο σκοτάδι.
Σταμάτα.
Τώρα....
Φεύγω...
Φύγε....
Λύτρωσε με....
Σιωπή.
Αντίο.......