Κοίτα με...

κοιτα μικραίνω
παντου χωράω
δεν σου ανηκω
δεν σου χρωσταω
κοιτα ,
με σβηνω
με ευκολια
στον μαυρο τοιχο
σαν κιμωλια
κοιτα με

κοιτα με χανομαι
ξανά...
στα πιο κρυφα μου
μυστικα σπαω
στα δυο κοιτα με
κοιτα με
χανομαι ξανα
και δεν αισθανομαι
ζέστη η κρυο

Κοιτα γλυστραω
μακρια απο ολους
σαν το νερακι στους
υπονομους
κοιτα αλλαζω
αλλαζω χρωμα
γινομαι αερας
φωτια και χωμα

κοιτα με χανομαι
ξανά...
στα πιο κρυφα μου
μυστικα σπαω
στα δυο κοιτα με
κοιτα με
χανομαι ξανα
και δεν αισθανομαι
ζέστη η κρυο

κοιτα πως πέφτω
και την γλυτωνω
έγινα πέτρα δεν νιώθω πόνο
κοιτα ανεβαινω
έγινα αστερι που το ονομα του
κανείς δεν ξέρει

κοιτα με χανομαι
ξανά...
στα πιο κρυφα μου
μυστικα σπαω
στα δυο κοιτα με
κοιτα με
χανομαι ξανα
και δεν αισθανομαι
ζέστη η κρυο