Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ...

ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΠΩΣ
ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΝΗΚΩ ΚΑΠΟΥ

ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΦΩΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΘΑΡΟΣ
ΚΑΙ ΕΓΩ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ

ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΦΙΧΤΑ
ΣΦΙΧΤΑ ΤΟ ΧΕΡΙ
ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΚΑΘΑΡΑ
ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ

ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΕΝΑΝ
ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙ
ΝΑ ΓΥΡΙΖΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΕΚΕΙ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΘΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΣΑ
ΘΑ ΧΑΡΑΖΕΙ ΘΑ ΝΥΧΤΩΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΦΤΩ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ
ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΝΩ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ
ΝΑ ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΠΟΡΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΨΩ...
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΘΩ
ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΩΘΩ
ΚΑΙ ΑΣ ΞΑΝΑΚΛΑΨΩ
ΦΤΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΚΑΘΑΡΑ
ΣΤ' ΑΔΕΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ

ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙ
ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΕΚΕΙ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΘΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΣΑ
ΘΑ ΧΑΡΑΖΕΙ ΘΑ ΝΥΧΤΩΝΕΙ
ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΦΤΩ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ
ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΝΩ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ
ΝΑ ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΩ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ