Κόκκινο μου τριαντάφυλλο, χρυσό μου Ηλιοτρόπιο.... Σαν βροχούλα ήρθες ξαφνικά στην ζωή μου και έφερες το ουράνιο τόξο μαζί σου.... Και τώρα το παρατσούκλι μου έχει νόημα ξανά....
Πήρες χρώμα απο τον ουρανό και ζωγράφισες το χαμογελό μου που είχε σκοτεινιάσει...
Και κάθε φορά που ακούω την φωνή σου μουσική και νυχτερινό χάδι, απαλό για να κοιμηθώ σαν παιδί ξανά.... Έδιωξες τα σύννεφα, το σκοτάδι, έκοψες την θηλιά που με έπνιγε. Μέρα την μέρα διώχνεις τους φόβους, τις φοβίες, τις τύψεις, τα δάκρυα.... Τα δάκρυα πλέον θα είναι μονο χαράς! Ακούτε? Μόνο χαράς απο εδώ και πέρα....
Τρυφερό μου τραγούδι... Γλυκό μου νανούρισμα... Αγκαλιά μου ζεστή...
Μπορώ να ονειρεύομαι ξανά!!!!
Και δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχει ευχαριστώ να σου πώ... Είναι λίγο....
Πονάει το προσωπό μου γιατί απο την ώρα που σου χαμογέλασα για πρώτη φορά δεν άλλαξα έκφραση.... Κοντά μου, εδώ μείνε.... :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου