ΉΤΑΝΕ ΑΕΡΑΣ.....

Μαγικό τραγούδι... Βγάζει ένα γλυκό παράπονο η φωνή της, σε ταξιδεύει... Βουτάω πίσω απο τις λέξεις και στο βυθό τους βρίσκω πάλι εμένα κρυμένη μέσα στα σύννεφα... Ήμουνα αέρας πάντα, ναι... Ταξιδιάρα ψυχή σαν τα σύννεφα ψάχνω ουρανό, γή και θάλασσα. Πέφτω στις φωτιές για ένα όνειρο και ας καώ... Ψάχνω τον χαμό, και δεν με βρίσκεις, δεν με φτάνεις ότι και αν γίνει.... Δεν θα σταματήσω να ονειρέυομαι ποτέ!

Στίχοι: Γιώργος Χρονάς
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Ερμηνεία: Λιζέττα Καλημέρη.

Τι ξέρεις για τον καιρό
γι αυτόν τον άνεμο,
την κάθε της ματιά
που γυρνάει και σβήνει.

Τι γνώριζες γι αυτή
για τα χείλη της,
την κάθε της φωτιά
που γυρνάει και δίνει.
Ήτανε αέρας πάντα
σύννεφο σκοτεινό,
δεν τη βρίσκεις
δεν τη φτάνεις,
ψάχνει το χαμό.
Ήτανε αέρας πάντα
σύννεφο βιαστικό,
μες σε τρένα μες σε πλοία,
κλαίει το χωρισμό.

Τι γνώριζες γι αυτή
για τη μάνα της,
την κάθε της σιωπή
πριν τραγούδι γίνει.

Τι γνώριζες γι αυτή
για το γέλιο της,
την κάθε της φωτιά
που γυρνάει και δίνει.
Ήτανε αέρας πάντα
σύννεφο σκοτεινό,
δεν τη βρίσκεις
δεν τη φτάνεις,
ψάχνει το χαμό.
Ήτανε αέρας πάντα
σύννεφο βιαστικό,
μες σε τρένα
μες σε πλοία,
κλαίει το χωρισμό.