Αδάμαστος - Θες Να Μάθεις

Έχεις νιώσει ποτέ το μέσα σου να πεθαίνει;
Έχεις νιώσει τι θα πει τίποτ' άλλο να μην μένει;
Έχει τύχει ποτέ να βρίζεις τον εαυτό σου, για ό,τι αγάπησες πολύ μα δεν το κανες δικό σου
Έχεις νιώσει τι θα πει να 'σαι μόνος σου εντελώς;
Ένιωσες ποτέ πως είσαι απλά ένας τρελός;
Αισθάνθηκες ποτέ πως τίποτα δεν έχει μείνει
Πως όλα τελείωσαν σαν τσιγάρο που σβήνει

Να θες να φύγεις μακριά, να χαθείς μέσα στ' αστέρια
Να λες "τι είμαι;" και να φλερτάρεις με μαχαίρια
Έχεις μείνει μοναχός απέναντι σ' ένα καθρέφτη;
Έχεις δει ποτέ τον θάνατο να σε καταστρέφει;
Κρατήθηκες ποτέ να μην κάνεις αυτό που θέλεις;
Να μην πειράζεις τους άλλους, να προτιμάς να υποφέρεις

Έχεις νιώσει να χάνεις, να θες να παίξεις ξανά
Μα όσα κέρματα κι αν βάλεις να μην είναι αρκετά

Είναι αγάπη κι όχι μίσος, αυτό που πάντα νιώθω
Όλοι με παρεξηγήσατε, βάλατε στόχο
Να με καταστρέψετε,
Να δείτε να πονάω,
Ναι, το καταφέρατε, μ' ακόμα αγαπάω

Δε θ' αλλάξω τώρα πια γιατί έτσι έχω μάθει
Δε θ' αλλάξω ποτέ κι ας με σβήσετε από το χάρτη
Εγώ δεν κάνω ραπ, εγώ δεν τραγουδάω
Γράφω απλά αυτά που νιώθω κι όνειρα κυνηγάω

Φτάνουνε στιγμές που λέω άλλο δε θ' αντέξω
Θα βγω απ' το παιχνίδι το άδικο, δε θα παίξω
Έν' ανούσιο κυνήγιτο να βγείτε απο πάνω
Εγώ γεννήθηκα, αγάπησα, έκλαψα, θα πεθάνω
Όταν κοιτάω τον ουρανό μου, πλζ μην μ' ενοχλείτε
Αφήστε το πλέον, ούτε συγνώμη μη μου πείτε
Σας συγχώρεσα ήδη γιατί έχω ψυχή, ένα λουλούδι που γεννήθηκε απ' την καταστροφή

Κάποτε είχε πει πως όλα θα τα κάνω
Είχα πει θα πολεμάω μέχρι να πεθάνω
Το σπαθί δεν το χρειάστηκα, πολέμησα μ' αγάπη
Την ασπίδα μου την έδωσα σ ένα μικρό παιδάκι
Την πανοπλία έβγαλα που μου 'χατε δώσει, την έθαψα στο χώμα μήπως λουλούδι φυτρώσει
Όλα τα άφησα και στέκομαι γυμνός
Ορκίστηκα μέχρι το τέλος να μαι αληθινός
Είναι το μαύρο τ' ουρανού, που ντύνει τα όνειρά μου
Που με πάει αλλού μα είναι πάντα κοντά μου
Είναι τ αστέρια, τα σύννεφα που με κάνουν να ζω
Είν το στυλό και το σήμερα που με έφεραν εδώ
Είναι σημάδια αγάπης, είναι σημάδια ζωής
Στάσου λιγάκι, μη με κρίνεις, ακόμα μη βιαστείς
Είναι το δάκρυ μου που έκρυψα βαθιά μες τη ψυχή μου
Ένα σημάδι που χάραξα, δέρμα μου να χω μαζί μου
Αυτή είναι η ζωή μου, κι αυτός είναι ο Άκης
Κι όσοι ήρθανε μαζί μου είδαν το δρόμο της στάχτης

Δε θα τ' ανεχτώ να χω ξανά φτερά σπασμένα
Μανά δεν θα ρθω σπίτι απόψε, φάτε χωρίς εμένα...

Θες να μάθεις τι βλέπω όταν κλείνω τα μάτια;
Θες να μάθεις τι κάνω για να ενώσω τα κομμάτια;
Θες να μάθεις, να νιώσεις όπως νιώθω κι εγώ;
Σκέφτηκες ποτέ να κοιτάξεις τον ουρανό;